۱۷٬۰۶۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۱۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مشركان، نه تنها عذاب ديگران را به دوش نمى كشند، بلكه عذابشان مضاعف خواهد بود
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
پس گويا گفته اند: به فرض كه پيروی تان از طريقه ما خطا باشد، ما آن را از شما گردن مى گيريم، و تمامى لوازمى هم كه بر آن خطا مترتب شود، گردن مى گيريم. و يا گفته اند: ما از شما تمامى خطاها را كه از جملۀ آن ها، يكى همين خطاى برگشتن به شرك است، گردن مى گيريم. | پس گويا گفته اند: به فرض كه پيروی تان از طريقه ما خطا باشد، ما آن را از شما گردن مى گيريم، و تمامى لوازمى هم كه بر آن خطا مترتب شود، گردن مى گيريم. و يا گفته اند: ما از شما تمامى خطاها را كه از جملۀ آن ها، يكى همين خطاى برگشتن به شرك است، گردن مى گيريم. | ||
«'''وَ مَا هُم بِحَامِلِينَ مِن خَطَايَاهُم مِن شَئ'''» - اين جمله، ردّ كلام مشركان است، كه گفتند ما حتما خطاهاى شما را گردن مى گيريم. البته ردّى است كه محفوف به حجت است. چون اگر پيروى طريقه مشركان و برگشتن از ايمان به خدا به راستى خطا باشد، اين خطا نزد خدا محفوظ خواهد بود، و روزى به صاحبش برگشت خواهد كرد. و انتقال اين خطا از عهدۀ مرتكب آن، به عهدۀ ديگرى، محتاج به اذن خدا است | «'''وَ مَا هُم بِحَامِلِينَ مِن خَطَايَاهُم مِن شَئ'''» - اين جمله، ردّ كلام مشركان است، كه گفتند ما حتما خطاهاى شما را گردن مى گيريم. البته ردّى است كه محفوف به حجت است. چون اگر پيروى طريقه مشركان و برگشتن از ايمان به خدا به راستى خطا باشد، اين خطا نزد خدا محفوظ خواهد بود، و روزى به صاحبش برگشت خواهد كرد. و انتقال اين خطا از عهدۀ مرتكب آن، به عهدۀ ديگرى، محتاج به اذن خدا است. | ||
جملۀ «إنَّهُم لَكَاذِبُون»، مشركان نامبرده را تكذيب مى كند. چون سخن مشركان به طور | چون اوست كه در برابر خطا مؤاخذه و كيفر مى كند، و خدا هم، نه تنها چنين اجازه اى نداده، بلكه صريحا فرموده: «آنان، نمى توانند خطاهاى ايشان را گردن بگيرند»، و به طور عموم، گردن گرفتن تمامى خطاهاى ايشان را از آنان نفى كرده، نه يك خطاى معين. | ||
جملۀ «إنَّهُم لَكَاذِبُون»، مشركان نامبرده را تكذيب مى كند. چون سخن مشركان به طور ضمنی دلالت | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۶۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۶۰ </center> | ||
داشت بر اين كه اگر حاضر شوند و خطاهاى مؤمنان را گردن بگيرند، آن خطا، به عهده آنان منتقل مى شود، و خدا هم چنين اجازه اى به ايشان مى دهد. جمله مورد بحث مى فرمايد كه در اين دعوايشان دروغ مى گويند. پس تكذيب جمله مورد بحث، مربوط به دعوايى است كه از فحواى كلام آنان استفاده مى شد، نه از خود كلامشان. چون در كلامشان دروغى نمى گفتند. | |||
«'''وَ لَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالهَُمْ وَ أَثْقَالاً مَّعَ أَثْقَالهِِمْ وَ لَيُسئَلُنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَمَّا كانُوا يَفْترُونَ'''»: | «'''وَ لَيَحْمِلُنَّ أَثْقَالهَُمْ وَ أَثْقَالاً مَّعَ أَثْقَالهِِمْ وَ لَيُسئَلُنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَمَّا كانُوا يَفْترُونَ'''»: | ||
