۱۶٬۳۳۸
ویرایش
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
بهانه آوردند كه اگر با تو هدايت را پيروى | بهانه آوردند كه اگر با تو هدايت را پيروى كنيم، از سرزمينمان ربوده مى شويم، آيا ما آنان را در حرمى امن (شهر مكه) سكنا نداديم، كه ميوه هر درختى به خاطر اين كه ما خواسته ايم، اهل آن شهر را روزى دهيم، بدان جا حمل و گردآورى مى شود؟ اما بيشترشان نمى دانند. (۵۷) | ||
(علاوه بر | (علاوه بر اين، مگر ايمان نياوردن، ايشان را حفظ كرده؟) چه بسيار شهرهاى آباد و حاصلخيز كه در معيشت خود طغيان كردند و ما هلاكشان كرديم، و اينك خرابه هاى مساكن آن ها است، كه ديگر بعد از ايشان مسكونى نشد، مگر اندكى از آن ها و ماييم وارث آنان. (۵۸) | ||
پروردگار تو چنين نبوده كه مردم شهرها را هلاك | پروردگار تو چنين نبوده كه مردم شهرها را هلاك كند، مگر بعد از آن كه رسولى به سويشان و در سواد اعظمشان بفرستد، تا آيات ما را بر آنان بخواند، و ما هرگز ويران كننده شهرها نبوديم، مگر آن شهرها كه مردمش ستمگر بودند. (۵۹) | ||
علاوه بر | علاوه بر اين، آنچه كه داده شده ايد، وسيله زندگى دنيا و زينت آن است، و آنچه نزد خدا است، بهتر و پايدارتر است، آيا باز هم تعقل نمى كنيد؟ (۶۰) | ||
و آيا كسى كه به او وعده نيك داديم و او به آن وعده ها خواهد | و آيا كسى كه به او وعده نيك داديم و او به آن وعده ها خواهد رسيد، مثل كسى است كه تنها وسايل زندگى دنيا به او داديم، ولى در روز قيامت، از احضار شدگان است. (۶۱) | ||
روزى كه خدا ندايشان مى كند و مى فرمايد: كجايند آن شركايى كه براى من معتقد | روزى كه خدا ندايشان مى كند و مى فرمايد: كجايند آن شركايى كه براى من معتقد بوديد؟ (۶۲) | ||
كسانى كه عذاب ما بر | كسانى كه عذاب ما بر آن ها حتمى شده، در پاسخ مى گويند: پروردگارا! اين هايند كسانى كه ما گمراهشان كرديم، آنان را گمراه كرديم، همان طور كه خود گمراه بوديم. پروردگارا! اينك به درگاه تو از اين كه ما را مى پرستيدند، بيزارى مى جوييم. (۶۳) | ||
به ايشان گفته مى شود شركاى خود را به كمك بخوانيد پس مى | به ايشان گفته مى شود: شركاى خود را به كمك بخوانيد. پس مى خوانند، ولى آن شركاء اجابتشان نمى كنند. عذاب را مى بينند، مى گويند: اى كاش ما هم راه را مى يافتيم. (۶۴) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۸۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۸۴ </center> | ||
و روزى كه خدا ندايشان مى كند و مى فرمايد: چگونه پيامبران را پاسخ | و روزى كه خدا ندايشان مى كند و مى فرمايد: چگونه پيامبران را پاسخ گفتيد؟ (۶۵) | ||
پس در آن | پس در آن روز، پوشيده گردد بر آنان خبرها و از شدت عذاب، از يكديگر خبر نمى گيرند. (۶۶) | ||
و اما كسى كه توبه كرد و ايمان آورد و عمل صالح به جا | و اما كسى كه توبه كرد و ايمان آورد و عمل صالح به جا آورد، اميد آن هست كه از رستگاران باشد. (۶۷) | ||
و پروردگار | و پروردگار تو، هرچه بخواهد، خلق مى كند و مى گزيند، ايشان اختيارى ندارند. منزه است خدا و برتر از شركى است كه به وى مى ورزند. (۶۸) | ||
و پروردگار | و پروردگار تو، آنچه در قفس سينه پنهان دارند و يا اظهار مى دارند، آگاه است. (۶۹) | ||
و | و او، همان الله است، كه معبودى جز او نيست و حمد در دنيا و آخرت، او راست و حكم نيز مر او راست، و به سويش باز مى گرديد. (۷۰) | ||
به ايشان بگو به من بگوييد اگر خدا شب را تا روز قيامت يكسره مى | به ايشان بگو: به من بگوييد اگر خدا شب را تا روز قيامت يكسره مى كرد، چه اله و معبودى برايتان نور مى آورد، آيا نمى شنويد؟ (۷۱) | ||
بگو به من خبر دهيد اگر خداوند روز را تا قيامت بر شما | بگو: به من خبر دهيد اگر خداوند روز را تا قيامت بر شما يكسره مى كرد، غير از خدا، چه معبودى شب را برايتان مى آورد تا در آن آرامش گزينيد، آيا نمى بينيد؟ (۷۲) | ||
يكى از رحمت هاى | يكى از رحمت هاى او، اين است كه براى شما، شب و روز درست كرد، تا در يكى آرامش گرفته، در ديگرى به جستجوى فضل خدا برخيزيد، چنين كرد تا شايد شكر بگزاريد. (۷۳) | ||
و روزى كه او ندايشان مى كند كه آن شركايى كه براى من معتقد | و روزى كه او ندايشان مى كند كه آن شركايى كه براى من معتقد بوديد، كجايند؟ (۷۴) | ||
و از هر امتى گواهى بيرون مى كنيم و مى گوييم برهان خود را بياوريد آن روز مى فهمند كه حق براى خداست و غايب گردد از | و از هر امتى گواهى بيرون مى كنيم و مى گوييم برهان خود را بياوريد. آن روز مى فهمند كه حق براى خداست و غايب گردد از ايشان، آنچه افتراء مى بستند. (۷۵) | ||
<span id='link46'><span> | <span id='link46'><span> | ||
ویرایش