۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۸ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى درباره رحمت واستعه خداى تعالى
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۷۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۷۶ </center> | ||
<span id='link237'><span> | <span id='link237'><span> | ||
==رواياتى درباره رحمت | ==رواياتى درباره رحمت واسعه پروردگار == | ||
و در الدر المنثور از احمد و | و در الدر المنثور از احمد و ابوداود، از جندب بن عبدالله بجلى روايت كرده است كه گفت: مردى عرب از باديه وارد شد و شتر خود را خوابانيد و آن را عقال كرد و سپس پشت سرِ پيغمبر «صلى الله عليه و آله و سلم»، به نماز ايستاد. بعد از نماز به صداى بلند چنين دعا كرد: پروردگارا! مرا و محمد «صلى الله عليه و آله و سلم» را رحم كن و احدى را در رحمت من و او شريك مساز. | ||
و نيز در همان | |||
و نيز مى گويد: ابن ابى | رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» فرمود: از رحمت عمومى و واسع خداوند جلوگيرى مى كنى؟ براى خدا صد رحمت است، كه از آن همه، تنها يك رحمت را بر خلق خود نازل كرده و با آن، جن و انس و چارپايان را با يكديگر مهربان مى كند، نود و نه رحمت ديگر دارد. | ||
پس تعبير | و نيز در همان كتاب، از احمد و مسلم، از سلمان فارسى، از رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» روايت كرده كه فرمود: براى خداوند صد رحمت است. از آن جمله، رحمتى است كه با آن خلق خود را با يكديگر مهربان كرده و ميان وحوش با بچه هايشان عاطفه قرار داده، و نود و نه رحمت ديگر خود را، براى روز قيامت قرار داده. | ||
و نيز مى گويد: ابن ابى شيبه، از سلمان، به طور موقوف و ابن مردويه نيز از همان جناب روايت كرده كه گفت: رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» فرمود: خداوند روزى كه آسمان ها و زمين را مى آفريد، صد رحمت آفريد كه هر يك از آن ها، درست قالب زمين و آسمان ها است. | |||
از آن صد رحمت، يكى را به زمين فرستاد، كه باعث مهربانى خلايق با يكديگر شد، و با آن رحمت است كه مادران، نسبت به فرزندان مِهر مى ورزند، و وحوش و طيور، از يك آبخور آب مى آشامند، و خلايق با هم زندگى مى كنند. ولى روز قيامت، خداوند اين رحمت را از دل ها مى كند و آن را به اضافه نود و نه رحمت ديگر، تنها به متقين واگذار مى كند. آنگاه آن حضرت، آيه: «و رحمتى وسعت كل شئ فسأكتبها للذين يتقون» را قرائت كردند. | |||
مؤلف: اين معنا از طريق شيعه، از ائمه اهل بيت «عليهم السلام» نيز روايت شده، و گويا روايت دوم از سلمان، همان روايت اول است كه نقل به معنا شده، وليكن راوى كه آن را نقل به معنا كرده، با اضافه كردن جمله: «ولى روز قيامت، خداوند اين رحمت را از دل ها مى كند»، روايت را ضايع كرده، و بايد از او پرسيد: اگر در قيامت، خداوند اين رحمت را از غير متقين سلب كند، پس چگونه آسمان و زمين باقى مانده و بهشت و دوزخ به جاى مى ماند؟ و چگونه ملائكه و غير ايشان، بدون رحمت شامله خدا زنده مى مانند؟ | |||
پس تعبير بهتر، آن تعبيرى است كه در پاره اى از روايات ما اماميه وارد شده | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۷۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۷۷ </center> | ||
كه - | كه - به طورى كه به ياد دارم - فرموده اند: در آن روز، خدا همه صد رحمت خود را در مؤمنان جمع مى كند. و اين معنا غير از كندن و سلب رحمت از غير مؤمنان است. اولى جائز و معقول هست، وليكن دومى معقول و متصور نيست - دقت بفرماييد. | ||
و نيز در الدر | |||
و نيز در الدر المنثور، از طبرانى، از حذيفة بن اليمان، از رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» روايت كرده كه در حديثى فرمود: به آن خدايى كه جان من در دست اوست، هر آينه خداوند در قيامت آمرزشى كند، كه ابليس هم به طمع بيفتد. | |||
باز در همان | |||
مؤلف: و از طرق شيعه، از ائمه اهل بيت «عليهم السلام» نيز، نظير اين معنا روايت شده. | |||
باز در همان كتاب، از ابن ابى حاتم و ابوالشيخ، از ابوبكر هذلى روايت شده كه گفت: وقتى آيه: «و رحمتى وسعت كل شئ» نازل شد، ابليس گفت: پروردگارا! من هم چيزى هستم. خطاب آمد: «فسأكتبها للذين يتقون...». پس آن رحمت را از ابليس سلب كرد. | |||
مؤلف: ظاهرا مضمون اين روايت، فرضى است كه خود ابى بكر هذلى كرده، نه اين كه از رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» صادر شده باشد. به جهت اين كه بدون شك، شيطان هم از رحمت واسعه خداوند كه در صدر آيه است، برخوردار است، و آن رحمت خاصه خدا است كه در ذيل آيه ذكر شد، و ابليس از آن محروم است. | |||
<span id='link238'><span> | <span id='link238'><span> | ||
==اهميت و ارزش بيشتر ايمان كسانى كه پيامبر (ص ) را نديده به آن حضرت ايمان آوردهاند == | ==اهميت و ارزش بيشتر ايمان كسانى كه پيامبر (ص ) را نديده به آن حضرت ايمان آوردهاند == | ||
در تفسير برهان از نهج البيان روايت كرده كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: كدام يك از خلايق ايمانشان حيرت انگيزتر است ؟ گفتند: ملائكه . فرمود: ملائكه خود در نزد پروردگارند، جهت ندارد كه ايمان نداشته باشند. گفتند: انبياء (عليهم السلام ). فرمود: انبياء هم مورد وحى خداى تعالى هستند، با اين حال ايمان آوردنشان خيلى مهم نيست . گفتند: ما. فرمود: شما هم با من كه پيغمبرم معاصر هستيد، جهت ندارد كه ايمان نياوريد، بلكه ايمان آن مردمى مهم و با ارزش است كه بعد از شما مى آيند، با اينكه جز نوشته اى در اوراق چيزى نديده اند مع ذلك به همان نوشته ايمان مى آورند، اين است معناى آيه (( و اتبعوا النور الذى انزل معه اولئك هم المفلحون (( . | در تفسير برهان از نهج البيان روايت كرده كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: كدام يك از خلايق ايمانشان حيرت انگيزتر است ؟ گفتند: ملائكه . فرمود: ملائكه خود در نزد پروردگارند، جهت ندارد كه ايمان نداشته باشند. گفتند: انبياء (عليهم السلام ). فرمود: انبياء هم مورد وحى خداى تعالى هستند، با اين حال ايمان آوردنشان خيلى مهم نيست . گفتند: ما. فرمود: شما هم با من كه پيغمبرم معاصر هستيد، جهت ندارد كه ايمان نياوريد، بلكه ايمان آن مردمى مهم و با ارزش است كه بعد از شما مى آيند، با اينكه جز نوشته اى در اوراق چيزى نديده اند مع ذلك به همان نوشته ايمان مى آورند، اين است معناى آيه (( و اتبعوا النور الذى انزل معه اولئك هم المفلحون (( . | ||
