۱۴٬۴۶۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۸ بخش۲۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱۳۸ - ۱۵۴ سوره اعراف
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
قَالَ أَغَيرَ اللَّهِ أَبْغِيكمْ إِلَهاً وَ هُوَ فَضلَكمْ عَلى الْعَالَمِينَ(۱۴۰) | قَالَ أَغَيرَ اللَّهِ أَبْغِيكمْ إِلَهاً وَ هُوَ فَضلَكمْ عَلى الْعَالَمِينَ(۱۴۰) | ||
وَ إِذْ أَنجَيْنَاكم مِّنْ | وَ إِذْ أَنجَيْنَاكم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسومُونَكمْ سوءَ الْعَذَابِ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَ يَستَحْيُونَ نِساءَكُمْ وَ فى ذَلِكم بَلاءٌ مِّن رَّبِّكمْ عَظِيمٌ(۱۴۱) | ||
وَ وَاعَدْنَا مُوسى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشرٍ فَتَمَّ | وَ وَاعَدْنَا مُوسى ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْنَاهَا بِعَشرٍ فَتَمَّ مِيقَات رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَ قَالَ مُوسى لاَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنى فى قَوْمِى وَ أَصلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سبِيلَ الْمُفْسِدِينَ(۱۴۲) | ||
وَ لَمَّا جَاءَ مُوسى لِمِيقَاتِنَا وَ كلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ | وَ لَمَّا جَاءَ مُوسى لِمِيقَاتِنَا وَ كلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبّ أَرِنى أَنظرْ إِلَيْك قَالَ لَن تَرَانی وَ لَكِنِ انظرْ إِلى الْجَبَلِ فَإِنِ استَقَرَّ مَكانَهُ فَسوْف تَرَانی فَلَمَّا تجَلى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَ خَرَّ مُوسى صعِقاً فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سبْحَانَك تُبْت إِلَيْك وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ(۱۴۳) | ||
قَالَ يَا مُوسى إِنى اصطفَيْتُك عَلى النَّاسِ بِرِسالَاتى وَ بِكلَامِى فَخُذْ مَا | قَالَ يَا مُوسى إِنى اصطفَيْتُك عَلى النَّاسِ بِرِسالَاتى وَ بِكلَامِى فَخُذْ مَا آتَيْتُك وَ كُن مِّنَ الشاكِرِينَ(۱۴۴) | ||
وَ كتَبْنَا لَهُ فى الاَلْوَاح مِن كلِّ | وَ كتَبْنَا لَهُ فى الاَلْوَاح مِن كلِّ شئ مَّوْعِظةً وَ تَفْصِيلاً لِّكلِّ شئ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَ أْمُرْ قَوْمَك يَأْخُذُوا بِأَحْسنهَا سأُورِيكمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ(۱۴۵) | ||
سأَصرِف عَنْ | سأَصرِف عَنْ آيَاتىَ الَّذِينَ يَتَكَبرُونَ فى الاَرْضِ بِغَيرِ الْحَقِّ وَ إِن يَرَوْا كلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بهَا وَ إِن يَرَوْا سبِيلَ الرُّشدِ لا يَتَّخِذُوهُ سبِيلاً وَ إِن يَرَوْا سبِيلَ الْغَىِّ يَتَّخِذُوهُ سبِيلاً ذَلِك بِأَنهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَ كانُوا عَنهَا غَافِلِينَ(۱۴۶) | ||
وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا | وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَ لِقَاءِ الاَخِرَةِ حَبِطت أَعْمَالُهُمْ هَلْ يجْزَوْنَ إِلا مَا كانُوا يَعْمَلُونَ(۱۴۷) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۲۹۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۲۹۸ </center> | ||
وَ اتخَذَ قَوْمُ مُوسى مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلاً جَسداً لَّهُ خُوَارٌ أَ لَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لا يُكلِّمُهُمْ وَ لا يهْدِيهِمْ سبِيلاً اتخَذُوهُ وَ كانُوا ظالِمِينَ(۱۴۸) | وَ اتخَذَ قَوْمُ مُوسى مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلاً جَسداً لَّهُ خُوَارٌ أَ لَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لا يُكلِّمُهُمْ وَ لا يهْدِيهِمْ سبِيلاً اتخَذُوهُ وَ كانُوا ظالِمِينَ(۱۴۸) | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسى إِلى قَوْمِهِ غَضبَانَ أَسِفاً قَالَ بِئْسمَا خَلَفْتُمُونى مِن بَعْدِى أَ عَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَ أَلْقَى الاَلْوَاحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ استَضعَفُونى وَ كادُوا يَقْتُلُونَنى فَلا تُشمِت بىَ الاَعْدَاءَ وَ لا تجْعَلْنى مَعَ الْقَوْمِ الظالِمِينَ(۱۵۰) | وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسى إِلى قَوْمِهِ غَضبَانَ أَسِفاً قَالَ بِئْسمَا خَلَفْتُمُونى مِن بَعْدِى أَ عَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَ أَلْقَى الاَلْوَاحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ استَضعَفُونى وَ كادُوا يَقْتُلُونَنى فَلا تُشمِت بىَ الاَعْدَاءَ وَ لا تجْعَلْنى مَعَ الْقَوْمِ الظالِمِينَ(۱۵۰) | ||
قَالَ | قَالَ رَبّ اغْفِرْ لى وَ لاَخِى وَ أَدْخِلْنَا فى رَحْمَتِك وَ أَنت أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ(۱۵۱) | ||
إِنَّ الَّذِينَ اتخَذُوا الْعِجْلَ سيَنَالهُُمْ غَضبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فى الحَْيَوةِ الدُّنْيَا وَ كَذَلِك نجْزِى الْمُفْترِينَ(۱۵۲) | إِنَّ الَّذِينَ اتخَذُوا الْعِجْلَ سيَنَالهُُمْ غَضبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فى الحَْيَوةِ الدُّنْيَا وَ كَذَلِك نجْزِى الْمُفْترِينَ(۱۵۲) | ||
وَ الَّذِينَ عَمِلُوا السيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِهَا وَ | وَ الَّذِينَ عَمِلُوا السيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِهَا وَ آمَنُوا إِنَّ رَبَّك مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(۱۵۳) | ||
وَ لَمَّا سكَت عَن مُّوسى الْغَضب أَخَذَ الاَلْوَاحَ وَ فى نُسخَتهَا هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبهِمْ يَرْهَبُونَ(۱۵۴) | وَ لَمَّا سكَت عَن مُّوسى الْغَضب أَخَذَ الاَلْوَاحَ وَ فى نُسخَتهَا هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبهِمْ يَرْهَبُونَ(۱۵۴) | ||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
و پسران اسرائيل را از دريا گذرانديم و بر قومى گذشتند كه بت هاى خويش را پرستش مى كردند، گفتند اى موسى براى ما نيز خدايى بساز، | و پسران اسرائيل را از دريا گذرانديم و بر قومى گذشتند كه بت هاى خويش را پرستش مى كردند، گفتند: اى موسى! براى ما نيز خدايى بساز، چنان كه ايشان خدايانى دارند. گفت: شما گروهى جهالت پيشه ايد. (۱۳۸) | ||
روش اين گروه نابود شدنى | روش اين گروه نابود شدنى است، و اعمالى كه مى كرده اند، باطل است. (۱۳۹) | ||
گفت چگونه براى شما غير از خداى | گفت: چگونه براى شما غير از خداى يكتا، كه بر اهل زمانه برتری تان داده است، خدايى بجويم. (۱۴۰) | ||
و چون از فرعونيان نجاتتان | و چون از فرعونيان نجاتتان داديم، كه شما را به سختى عذاب مى كردند و پسرانتان را مى كشتند و زنانتان را زنده نگه مى داشتند و در اين، از پروردگارتان امتحانى بزرگ بود. (۱۴۱) | ||
و با | و با موسى، سى شبه وعده كرديم و آن را به ده شب ديگر كامل كرديم، و وعده پروردگارش، چهل شب تمام شد. موسى به برادر خويش هارون گفت: ميان قوم من جانشين من باش و به اصلاح كارشان پرداز و طريقه مفسدين را پيروى مكن. (۱۴۲) | ||
و چون موسى به وعده گاه ما آمد و پروردگارش با او سخن | و چون موسى به وعده گاه ما آمد و پروردگارش با او سخن گفت، عرض كرد: پروردگارا! خودت را به من بنما كه تو را بنگرم. گفت: هرگز مرا نخواهى ديد، ولى به اين كوه بنگر، اگر به جاى خويش برقرار ماند، شايد مرا توانى ديد. و همين كه پروردگارش بر آن كوه جلوه كرد، آن را متلاشى نمود و موسى بيهوش بيفتاد، و چون به خود آمد، گفت: منرهى تو، به سوى تو باز مى گردم و من اولين مؤمن هستم. (۱۴۳) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۲۹۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۲۹۹ </center> | ||
گفت : اى موسى من تو را به پيغمبرى و به سخن گفتن خويش از مردم | گفت: اى موسى! من تو را به پيغمبرى و به سخن گفتن خويش از مردم برگزيدم، آنچه را به تو دادم، بگير و از سپاسگزاران باش. (۱۴۴) | ||
و براى وى در آن لوح | و براى وى در آن لوح ها، از هر گونه اندرز و شرحى از همه چيز ثبت كرده بوديم، آن را محكم بگير و به قوم خويش فرمان بده كه نيكوترش را بگيرند، و به زودى، سزاى عصيان پيشگان را به شما خواهيم نمود. (۱۴۵) | ||
و كسانى را كه در اين | و كسانى را كه در اين سرزمين، به ناحق بزرگى مى كنند، از آيه هاى خويش منصرف خواهم كرد، كه هر آيه اى ببينند، بدان ايمان نيارند، اگر راه كمال ببينند، آن را پيش نگيرند، و اگر راه ضلال ببينند، آن را پيش گيرند. چنين شود زيرا آيه هاى ما را دروغ شمرده و از آن غفلت ورزيده اند. (۱۴۶) | ||
و كسانى كه آيه هاى ما و ديدار آخرت را دروغ شمرده | و كسانى كه آيه هاى ما و ديدار آخرت را دروغ شمرده اند، اعمالشان تباه است، مگر جز در مقابل اعمالى كه مى كرده اند، پاداشى به ايشان مى دهند؟ (۱۴۷) | ||
و قوم | و قوم موسى، پس از رفتن وى، از زيورهاى خويش، گوساله اى، پيكرى كه صداى گوساله داشت، بساختند. مگر نمى ديدند كه پيكر با آن ها سخن نمى گويد؟ و به راهى هدايتشان نمى كند؟ آن را خدا گرفتند و ستمكاران بودند. (۱۴۸) | ||
و چون پشيمان شدند و بدانستند كه گمراه شده | و چون پشيمان شدند و بدانستند كه گمراه شده اند، گفتند: اگر پروردگارمان به ما رحم نياورد و ما را نيامرزد، از زيانكاران خواهيم بود. (۱۴۹) | ||
و چون موسى خشمناك و اندوهگين به سوى قوم | و چون موسى خشمناك و اندوهگين به سوى قوم بازگشت، گفت: پس از من، چه بد نيابت كرديد، چرا از فرمان پروردگارتان پيشتر رفتيد، و لوح ها را بينداخت، و سر برادر خويش گرفته، به خود مى كشيد، كه گفت: پسر مادرم! اين گروه زبونم داشتند و نزديك بود مرا بكشند، شادمانى دشمنان بر من نپسند و مرا با گروه ستمكاران، همسنگ مگير. (۱۵۰) | ||
گفت : پروردگارا من و برادرم را بيامرز و ما را به رحمت خويش در | گفت: پروردگارا! من و برادرم را بيامرز و ما را به رحمت خويش در آر، كه تو از همه رحيمان، رحيم ترى. (۱۵۱) | ||
كسانى كه گوساله | كسانى كه گوساله پرستيدند، به زودى خشم پروردگارشان، با ذلتى در زندگى اين دنيا به آن ها مى رسد، و دروغ سازان را چنين سزا مى دهيم. (۱۵۲) | ||
و كسانى كه كارهاى بد كرده و پس از آن توبه آورده و | و كسانى كه كارهاى بد كرده و پس از آن توبه آورده و مؤمن شده اند، پروردگار تو، از پى آن آمرزگار و رحيم است. (۱۵۳) | ||
و | و همين كه خشم موسى آرام گرفت، لوح ها را بر گرفت، كه مكتوب آن براى كسانى كه از پروردگار خويش مى ترسند، هدايت و رحمتى بود. (۱۵۴) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
در اين | در اين آيات، شروع مى شود به نقل پاره اى از داستان هاى بنى اسرائيل و حوادثى كه بعد از خلاصى از اسارت فرعونيان برايشان پيش آمد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۰۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۰۰ </center> | ||
و | و اين كه گفتيم: «پاره اى»، براى اين است كه قرآن كريم، در اين آيات، تنها آن حوادثى را نقل كرده كه با غرض منظور نظر در آيات قبل تناسب دارد، و آن غرض، بيان اين جهت بود كه هيچ وقت دعوت دينى متوجه به قومى نشد، مگر اين كه اكثريت آن قوم را كسانى تشكيل دادند كه به آن دعوت كافر و عهد خداى را ناقض بودند. و خداوند مؤمنان ايشان را به مزيد كرامت خود و كافران ايشان را به عذاب شديدش اختصاص داد. | ||
اينك در اين | اينك در اين آيات، داستان عبور بنى اسرائيل از دريا و درخواستشان از موسى، مبنى بر اين كه موسى «عليه السلام»، جهت ايشان بتى درست كند، تا آن را عبادت كنند، و داستان گوساله پرستى و در ضمن آن، مسأله نزول تورات را بيان مى كند. | ||
«'''وَ جَاوَزْنَا بِبَنى إِسرائيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلى قَوْمٍ ...'''»: | «'''وَ جَاوَزْنَا بِبَنى إِسرائيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلى قَوْمٍ ...'''»: | ||
كلمه | كلمه «عكوف»، به معناى اقبال و روى آوردن و ملازمت نمودن آن به چيزى است بر سبيل تعظيم. | ||
و معناى | و معناى اين كه فرمود: «اجعل لنا إلها كما لهم آلهة»، اين است كه: «تو براى ما معبودى قرار بده، همچنان كه اين قوم براى خود معبودى قرار داده و درست كرده اند». | ||
<span id='link180'><span> | <span id='link180'><span> | ||
