۱۷٬۰۴۸
ویرایش
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۴۹: | خط ۱۴۹: | ||
<span id='link307'><span> | <span id='link307'><span> | ||
==ذلت حقيقى همه | ==ذلت حقيقى همه چيز، در برابر خداى تعالى == | ||
اعمال اجتماعى كه انسان به منظور اغراض معنوى انجام مى دهد، مثلا بالانشينى كه به منظور تجسم رياست، و جلو افتادن كه | اعمال اجتماعى كه انسان به منظور اغراض معنوى انجام مى دهد، مثلا بالانشينى كه به منظور تجسم رياست، و جلو افتادن كه به منظور تمثل سيادت و آقائى، و خم شدن كه به منظور اظهار حقارت و كوچكى، و بر زمين افتادن كه به منظور نهايت ذلت و افتادگى سجده كننده در قبال عزّت و علو مقام مسجود انجام مى شود، نام اين اعمال را به غرض هاى آن ها نيز داده و آن ها را هم به همان نام مى نامند. مثلا همان طور كه جلو افتادن را تقدم مى گويند، سيادت و آقايى را هم تقدم مى خوانند. و همچنان كه انحناء و خم شدن مخصوص را ركوع مى گويند، حقارت و كوچكى را هم ركوع مى گويند. و همان طور كه به خاك افتادن را سجده مى گويند، تذلل را هم سجود مى گويند. همه اين ها به اين عنايت است كه برسانند كه منظور از اين اعمال اجتماعى، همان غرض ها و نتائج آن است، و گرنه هيچ غرضى به خود آن اعمال تعلق نگرفته است. | ||
و به همين نظر است كه قرآن | و به همين نظر است كه قرآن كريم، اين گونه اعمال و نظائر آن از قبيل قنوت و تسبيح و حمد و سؤال و امثال آن را به همه موجودات نسبت مى دهد و مى فرمايد: «كل له قانتون». و نيز مى فرمايد: «و ان من شئ الا يسبح بحمده». و نيز مى فرمايد: «يسئله من فى السماوات و الارض». و نيز مى فرمايد: «و للّه يسجد ما فى السماوات و ما فى الارض». | ||
و فرق ميان اين امور، در صورت انتسابش به | و فرق ميان اين امور، در صورت انتسابش به موجودات، و در صورت وقوعش در ظرف اجتماع بشرى، اين است كه: غايات و غرض هاى آن ها، در قسم اول به حقيقت معنايش موجود است. به خلاف قسم دوم، كه غرض از آن امور، به نوعى از وضع و اعتبار تحقق مى يابد. مثلا ذلت موجودات و افتادگى آن ها در برابر ساحت عظمت و كبريائى خداوند، ذلت و افتادگى حقيقى است. به خلاف به رو افتادن و زمين ادب بوسيدن در ظرف اجتماع بشرى كه بر حسب وضع و اعتبار، ذلت و افتادگى است، به نشانه اين كه بسيار اتفاق مى افتد كه اين به خاك افتادن و سجده انجام مى شود، ولى از آن تعظيم و اظهار ذلت فهميده نمى شود. | ||
پس | پس اين كه فرمود: «و للّه يسجد من فى السماوات و الارض»، از همان نظرى است كه اشاره نموديم، و اگر اختصاص داد به صاحبان عقل و فرمود: «من فى السماوات و الارض»، و نفرمود: «ما فى السماوات و الارض»، با اين كه اين سجده و ذلت، اختصاص به آدميان و فرشتگان ندارد، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۴۳۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۴۳۹ </center> | ||
و | و همان طور كه در آيه سوره نحل كه از نظر خواننده گذشت و ذيل آيه مورد بحث هم كه مى فرمايد: «و ظلالهم...»، بر اين دلالت دارد كه تمامى موجودات، خدا را سجده مى كنند. به خاطر اين است كه روى سخن در اين آيات با مشركين است، و عليه ايشان احتجاج شده است. گويا خواسته است ايشان را وادار كند كه به طوع و رغبت خدا را سجده كنند. همان طور كه ساير عقلاى آسمان و زمين، او را به طوع و رغبت سجده مى كنند، و حتى سايه ايشان هم، او را سجده مى كند، و به همين عنايت بود كه سجده سايه ايشان را به رُخ كشيد تا در وادارى مشركان، مؤكدتر باشد. (دقّت بفرمائيد). | ||
<span id='link308'><span> | <span id='link308'><span> | ||
==تذلل و تواضع همه موجودات در برابر خدا ذاتى است == | ==تذلل و تواضع همه موجودات در برابر خدا ذاتى است == | ||
اين را نيز بايد دانست كه تذلل و تواضع همه موجودات در برابر ساحت پروردگارشان خضوع و تذلل ذاتى است ، كه هيچ موجودى از آن منفك ، و آن از هيچ موجودى متخلف نيست ، پس بطور مسلم خضوع موجودات به طوع و بدون سفارش خواهد بود، و چگونه به سفارش و اكراه باشد و حال آنكه هيچ موجودى از خود هيچ چيز ندارد تا درباره اش كراهت و يا امتناع و سركشى تصوّر شود، همچنانكه خداى تعالى فرموده : «'''فقال لها و للارض اتيا طوعا او كرها قالتا اتينا طائعين '''». | اين را نيز بايد دانست كه تذلل و تواضع همه موجودات در برابر ساحت پروردگارشان خضوع و تذلل ذاتى است ، كه هيچ موجودى از آن منفك ، و آن از هيچ موجودى متخلف نيست ، پس بطور مسلم خضوع موجودات به طوع و بدون سفارش خواهد بود، و چگونه به سفارش و اكراه باشد و حال آنكه هيچ موجودى از خود هيچ چيز ندارد تا درباره اش كراهت و يا امتناع و سركشى تصوّر شود، همچنانكه خداى تعالى فرموده : «'''فقال لها و للارض اتيا طوعا او كرها قالتا اتينا طائعين '''». |
ویرایش