۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←كافران، دسته دسته، به جهنم و متقين، گروه گروه، به بهشت هدايت مى شوند
| خط ۱۵۰: | خط ۱۵۰: | ||
<span id='link289'><span> | <span id='link289'><span> | ||
== | ==جهنّم و بهشت، منزلگاه ابدی کافران و متقیان، در روز قیامت == | ||
«'''وَ سِيقَ الَّذِينَ كفَرُوا إِلى جَهَنَّمَ ...'''»: | «'''وَ سِيقَ الَّذِينَ كفَرُوا إِلى جَهَنَّمَ ...'''»: | ||
كلمه | كلمه «سِيقَ»، ماضى مجهول از مصدر «سَوق» - به فتحه سين و سكون واو - است، و به طورى كه در مجمع البيان گفته، به معناى به حركت واداشتن است. و كلمه «زُمَر»، جمع «زمرة» است كه - به طورى كه در صحاح آمده - به معناى جماعتى از مردم است. | ||
و معناى آيه چنين است : در | و معناى آيه چنين است: در قيامت، كفار را دسته دسته، از پشت سر به سوى جهنم مى رانند. | ||
«'''حَتّى إذَا جَاؤُها'''»، و چون به جهنم مى رسند «'''فُتِحَت أبوَابُهَا'''»، درهاى آن باز مى شود، تا داخل آن شوند. و از اين كه در اين جا فرمود «درهاى آن باز مى شود»، معلوم مى شود درهاى متعددى دارد. آيه «لَهَا سَبعَةُ أبوَاب»، به اين معنا تصريح مى كند. | |||
«'''وَ قَالَ لَهُم خَزَنَتُهَا'''»، خازنان دوزخ، يعنى ملائكه اى كه موكل بر آنند، از درِ ملامت و انكار بر ايشان مى گويند: «'''ألَم يَأتُكُم رُسُلٌ مِنكُم'''»، آيا رسولانى از خود شما، يعنى از نوع خود شما انسان ها به سويتان نيامدند؟ «'''يَتلُونَ'''» تا بخوانند «'''عَلَيكُم آيَاتِ رَبّكُم'''»، بر شما آيات پروردگارتان را؟ و آن حجّت ها و براهينى كه بر وحدانيت خدا در ربوبيت، و وجوب پرستش او دلالت مى كند برايتان اقامه كنند؟ | |||
«'''قَالُوا بَلى'''»، گفتند: چرا، چنين رسولانى براى ما آمدند، و آن آيات را براى ما خواندند، «'''وَلَكِن'''»، زير بار نرفتيم و آنان را تكذيب كرديم. و در نتيجه «'''حَقّت كَلِمَةُ العَذَابِ عَلَى الكَافِرِين'''»، فرمان خدا و حكم ازلی اش، دربارۀ كفار به كرسى نشست. | |||
و منظور از «كلمۀ عذاب»، همان است كه در هنگامى كه به آدم فرمان مى داد به زمين فرود آيد، فرمود: «وَ الّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أصحَابُ النّارِ هُم فِيهَا خَالِدُون». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۵۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۵۱ </center> | ||
«'''قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَاب جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْس مَثْوَى | «'''قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَاب جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْس مَثْوَى الْمُتَكبّرِينَ'''»: | ||
گويندۀ اين فرمان - به طورى كه از سياق بر مى آيد - خازنان دوزخ اند. و از جمله «فَبِئسَ مَثوَى المُتَكَبّرِين» بر مى آيد كه اين فرمان دربارۀ كفارى صادر مى شود كه از درِ تكبر، آيات خدا را تكذيب كرده، و با حق عناد ورزيده اند. | |||
«'''وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبّهُمْ إِلى الْجَنَّةِ زُمَراً حَتى إِذَا جَاءُوهَا وَ فُتِحَت أَبْوَابُهَا'''»: | |||
در اين آيه بر خلاف آيه قبلى، جواب «إذَا» ذكر نشده، و اين خود، اشاره به آن است كه امر بهشت مافوق آن است كه با زبان گفته شود و ماوراى هر مقياسى است كه اندازه اش را معين كند. و جملۀ «وَ فُتِحَت أبوَابُها»، حاليه است. يعنى تا آن كه به بهشت مى رسند، در حالى كه درها برايشان باز شده. و منظور از جملۀ «خَزَنَتُهَا»، ملائكه اى هستند كه موكل بر بهشت اند. | |||
و معناى آيه اين است كه: «سِيقَ» به حركت وا مى دارند «الّذِينَ اتّقَوا رَبّهُم إلَى الجَنّةِ زُمَراً»، كسانى را كه از انتقام پروردگار خود پرهيز داشتند، دسته دسته به سوى بهشت، «حَتّى إذَا جَاؤُهاَ»، تا آن كه بدان جا برسند، در حالى كه «فُتِحَت أبوَابُها»، درهاى آن، به رويشان باز شود، | |||
در | «'''وَ قَالَ لَهُم خَزَنَتُهَا'''»، موكلين بهشت در حالى كه بهشتيان را استقبال مى كنند، به ايشان مى گويند: «'''سَلامٌ عَلَيكُم'''»، شما همگى در سلامت مطلق خواهيد بود، و جز آنچه مايه خشنودى است، نخواهيد ديد. «'''طِبتُم'''» - بعيد نيست كه اين جمله بيانگر علت اطلاق سلام باشد. | ||
«'''فَادخُلُوهَا خَالِدِين'''»، اينك داخل شويد، كه اثر پاكى شما اين است كه جاودان در آن زندگى كنيد. | |||
<span id='link290'><span> | <span id='link290'><span> | ||
