۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اثبات معاد و احتجاج بر آن با بيان يك استعاره تمثيليه
| خط ۵: | خط ۵: | ||
<span id='link391'><span> | <span id='link391'><span> | ||
«'''وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنَّك تَرَى الاَرْض خَاشِعَةً...'''»: | |||
«'''وَ مِنْ | |||
كلمه | كلمه «خاشعة»، از «خشوع» است كه به معناى اظهار ذلت است. و كلمه «اهتَزّت»، از مصدر «اهتزاز» است، كه به معناى حركت شديد است. و كلمه «ربت»، از مصدر «ربوه» است، كه به معناى نشو و نما و علوّ است. و منظور از اهتزاز زمين و ربوه آن، به حركت در آمدنش به وسيلۀ گياهانى است كه از آن سر در مى آورند، و بلند مى شوند. | ||
در اين آيه | در اين آيه شريفه، استعاره اى تمثيلى به كار رفته. يعنى خشكى و بى گياهى زمين در زمستان، و سپس سرسبز شدن و بالا آمدن گياهانش، به كسى تشبيه شده كه قبلا افتاده حال و داراى لباس هاى پاره و كهنه بوده، و خوارى و ذلت از سر و رويش مى باريده، و سپس به مالى رسيده كه همه نارسایی هاى زندگی اش را اصلاح كرده، و جامه هاى گرانبها بر تن نموده، و داراى نشاطى و تبخترى شده است كه خرّمى و ناز و نعمت، از سر و رويش هويداست. | ||
و اين آيه | و اين آيه شريفه، همان طور كه گفتيم، در مقام اثبات معاد و احتجاج بر آن است، كه چون بحث در پيرامون مضمون آن مكرر شده، ديگر به تفسير بيشتر آن نمى پردازيم. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۹۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۹۸ </center> | ||
<span id='link392'><span> | <span id='link392'><span> | ||
