۱۷٬۱۸۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۴۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى جمله : ادفع بالتى هى احسن
| خط ۱۷۷: | خط ۱۷۷: | ||
<span id='link388'><span> | <span id='link388'><span> | ||
«'''ادفَع بِالّتِى هِىَ أحسَن'''» - اين جمله، استينافى و سخنى نو است كه توهمى را كه ممكن است كسى بكند، دفع مى نمايد. گويا وقتى شنونده جمله «لا تَستَوى...» را مى شنود، مى پرسد: چه بايد كرد؟ | |||
«''' | |||
«''' | در جواب مى فرمايد: «بدى را به بهترين راهش دفع كن». و معناى آن اين است كه: بدى را با خصلتى كه مقابل آن است، دفع نما. مثلا باطل آنان را با حقى كه نزد تو است، دفع كن، نه به باطلى ديگر. و جهل آنان را با حلم، و بدی هايشان را با عفو، و همچنين هر بدى ديگرشان را، با خوبى مناسب آن دفع كند. | ||
«'''فَإذَا الّذِى بَينَكَ وَ بَينَهُ عَدَاوَةٌ كَأنّهُ وَلِىّ حَمِيم'''» - اين قسمت از آيه مورد بحث، اثر دفع به احسن و نتيجه آن را بيان مى كند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۹۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۵۹۵ </center> | ||
و مراد اين است كه : وقتى تو همه | و مراد اين است كه: وقتى تو همه بدی ها و باطل ها را به بهترين وجه دفع كردى، ناگهان خواهى ديد همان دشمنت، آن چنان دوست مى شود كه گويى علاوه بر دوستى، شفقت هم دارد. | ||
بعضى گفته اند: «تعبير به الّذِى بَينَكَ وَ بَينَهُ عَدَاوَةٌ»، بليغ تر از آن است كه بفرمايد «عَدُوّكَ: دشمنت»، و به همين جهت با اين كه دومى مختصرتر بود، تعبير اولى را آورد. | |||
آنگاه خداى سبحان دفع به احسن را تعظيم و مدح | آنگاه خداى سبحان دفع به احسن را تعظيم و مدح كرده، به بهترين نقطه و بليغ ترين مدح، و فرموده: «وَ مَا يُلَقّيهَا إلّا الّذِينَ صَبَرُوا وَ مَا يُلَقّيهَا إلّا ذُوحَظّ عَظِيم». يعنى: كسى اين سفارش را نمى پذيرد، مگر تنها آن هايى كه داراى صفت صبرند، و آن هايى كه بهره اى عظيم از كمال انسانيت و خصال نيك دارند. | ||
و در آيه | و در آيه شريفه، علاوه بر مطالب بالا، اين دلالت را هم به روشنى دارد كه «حظّ عظيم»، تنها نصيب صاحبان صبر مى شود. | ||
<span id='link389'><span> | <span id='link389'><span> | ||
