گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۱۲۵: خط ۱۲۵:
پس اگر از كسانى كه با رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» بودند، افرادى بوده باشند كه در باطن ايمان نداشته اند، و مانند منافقان، ايمانشان زبانى بوده و توانسته اند نفاق خود را از ديگران پنهان بدارند، (چون بعضى از منافقان معروف به نفاق بودند، و بعضى از آن ها معروف به ايمان)، چنين كسانى مغفرت و اجر عظيم ندارند. همچنان كه آيه شريفه: «وَ مِن أهلِ المَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعلَمُهُم نَحنُ نَعلَمُهُم»، از وجود چنين منافقانى خبر مى دهد.
پس اگر از كسانى كه با رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» بودند، افرادى بوده باشند كه در باطن ايمان نداشته اند، و مانند منافقان، ايمانشان زبانى بوده و توانسته اند نفاق خود را از ديگران پنهان بدارند، (چون بعضى از منافقان معروف به نفاق بودند، و بعضى از آن ها معروف به ايمان)، چنين كسانى مغفرت و اجر عظيم ندارند. همچنان كه آيه شريفه: «وَ مِن أهلِ المَدِينَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعلَمُهُم نَحنُ نَعلَمُهُم»، از وجود چنين منافقانى خبر مى دهد.


و نيز اگر كسانى كه با رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) بودند در آغاز ايمان آوردند، ولى بعدا به شرك و كفر گرائيدند، آنان نيز مغفرت و اجر عظيم ندارند، همچنان كه آيه شريفه ((ان الذين ارتدوا على ادبارهم من بعد ما تبين لهم الهدى ... و لو نشاء لاريناكهم فلعرفتهم بسيماهم (( از وجود آنان خبر مى دهد.
و نيز، اگر كسانى كه با رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» بودند، در آغاز ايمان آوردند، ولى بعدا به شرك و كفر گرایيدند، آنان نيز مغفرت و اجر عظيم ندارند. همچنان كه آيه شريفه: «إنّ الّذِينَ ارتَدُّوا عَلى أدبَارِهِم مِن بَعدِ مَا تَبَيّنَ لَهُمُ الهُدَى... وَ لَو نَشَاءُ لَأرَينَاكَهُم فَلَعَرَفتَهُم بِسِيمَاهُم»، از وجود آنان خبر مى دهد.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۴۹ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۴۹ </center>
و نيز اگر كسى از اصحاب رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) ايمان آورد - و واقعا هم ايمان آورد - و به سوى كفر و شرك برنگشت ، ولى عمل صالح هم نكرد، او نيز مغفرت و اجر عظيم ندارد. همچنانكه از آيات افك هم اين معنا استفاده مى شود، چون بعضى از كسانى كه در اين واقعه دست داشتند صحابى بودند، بدرى هم بودند، و در عين حال خداى تعالى در باره شان مى فرمايد: ((ان الذين يرمون المحصنات الغافلات المؤ منات لعنوا فى الدنيا و الاخره و لهم عذاب عظيم (( با اين حال آنهايى كه نسبت زنا به عايشه دادند، جزء مؤ منين بودند ولى در عين حال ، مغفرت و اجر عظيم ندارند. و نيز از آيه ((ان جاءكم فاسق بنبا فتبينوا : اگر فاسقى برايتان خبرى آورد تحقيق كنيد(( كه در باره وليد بن عاقبة است برمى آيد كه در عين اينكه صحابى بود و جزء مؤ منين به شمار مى رفت ولى فاسق شده ، و به حكم آيه ((فان اللّه لا يرضى عن القوم الفاسقين (( خدا از مردم فاسق راضى نمى شود.
و نيز، اگر كسى از اصحاب رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» ايمان آورد - و واقعا هم ايمان آورد - و به سوى كفر و شرك برنگشت، ولى عمل صالح هم نكرد، او نيز مغفرت و اجر عظيم ندارد. همچنان كه از آيات «إفك» هم اين معنا استفاده مى شود.
 
چون بعضى از كسانى كه در اين واقعه دست داشتند، صحابى بودند. بدرى هم بودند، و در عين حال، خداى تعالى در باره شان مى فرمايد: «إنّ الّذِينَ يَرمُونَ المُحصَنَاتِ الغَافِلاتِ المُؤمِنَاتِ لُعِنُوا فِى الدُّنيَا وَ الآخِرَة وَ لَهُم عَذَابٌ عَظِيم». با اين حال، آن هايى كه نسبت زنا به عايشه دادند، جزء مؤمنان بودند، ولى در عين حال، مغفرت و اجر عظيم ندارند.  
 
و نيز از آيه «إن جَاءَكُم فَاسِقٌ بِنَبَإ فَتَبَيّنُوا: اگر فاسقى برايتان خبرى آورد، تحقيق كنيد» - كه در باره «وليد بن عقبة» است - بر مى آيد كه در عين اين كه صحابى بود و جزء مؤمنان به شمار مى رفت، ولى فاسق شده، و به حكم آيه «فَإنّ اللّهَ لَا يَرضَى عَنِ القُومِ الفَاسِقِين»، خدا از مردم فاسق راضى نمى شود.
<span id='link308'><span>
<span id='link308'><span>


۱۷٬۰۰۸

ویرایش