۱۶٬۹۲۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۳۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى درباره روز شجره و تجديد بيعت مسلمانان بارسول الله (ص )
| خط ۱۱۹: | خط ۱۱۹: | ||
<span id='link295'><span> | <span id='link295'><span> | ||
== | ==بحث روایتی== | ||
در الدر | در الدر المنثور، در ذيل آيه «لَقَد رَضِىَ اللّهُ عَنِ المُؤمِنين...» آمده: ابن جرير و ابن ابى حاتم و ابن مردويه، از سلمه بن اكوع روايت كرده اند كه گفت: روزى در بينى كه دراز كشيده بوديم تا خواب قيلوله اى كنيم، منادى رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» فرياد زد: ايّها الناس! بيعت، بيعت، كه جبرئيل امين نازل شده. | ||
و | |||
ما به عجله پريديم و نزد رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» كه زير درخت سمره نشسته بود، رفتيم و با آن جناب بيعت كرديم. در باره اين جا بود كه خداى تعالى مى فرمايد: «لَقَد رَضِىَ اللّهُ عَنِ المُؤمِنِين إذ يُبَايِعُونَكَ تَحتَ الشّجَرَة». و چون آن روز، عثمان را به مكه فرستاده بود، خودش يك دست خود را دست عثمان حساب كرد و به دست ديگرش زد. ما گفتيم: خوش به حال عثمان، هم بيعت كرد و هم در خانه كعبه طواف كرد، و ما اين جا، از طواف محروميم. | |||
رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» فرمود: اگر فلان مقدار صبر مى كرد، طواف نمى كرد، مگر بعد از طواف من. | |||
و نيز، در آن كتاب است كه عبد بن حميد، مسلم، ابن مردويه، از مفضّل بن يسار روايت كرده اند كه گفت: به ياد دارم كه در روز شجره، رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، با مردم بيعت مى كرد و من شاخه اى از درخت را بر بالاى سرِ آن ها گرفته بودم، و ما هزار و چهار صد نفر بوديم. و ما آن روز، بر سرِ جان بيعت نكرديم، بلكه بر اين معنا بيعت كرديم كه فرار نكنيم. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۳۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۳۶ </center> | ||
مؤلف: اين كه مسلمانان در آن روز هزار و چهار صد نفر بوده اند، در رواياتى ديگر نيز آمده. و در بعضى از روايات آمده كه هزار و سيصد. و در بعضى هزار و هشتصد نفر بودند. و همچنين در بعضى آمده كه بيعت بر سرِ فرار نكردن بوده. و در بعضى ديگر آمده: بر سرِ جان دادن بوده است. | |||
و | |||
باز در همان | و نيز، در همان كتاب است كه احمد از جابر، و مسلم از أُمّ بشر، از خود بشر، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» روايت كرده اند كه فرمود: احدى از آنان كه در زير درخت بيعت كردند، داخل آتش دوزخ نمى شود. | ||
باز در همان كتاب است كه ابن ابى حاتم، از ابن عباس روايت آورده كه در تفسير آيه «فَعَلِمَ مَا فِى قُلُوبِهِم فَأنزَلَ السّكِينَةَ عَلَيهِم» گفته: اين سكينت، تنها به كسانى نازل شد كه خدا در آنان، وفایى سراغ داشت. | |||
<span id='link296'><span> | <span id='link296'><span> | ||
==همه شركت كنندگان در بيعت روز شجره به پيمان خود وفا نكردند == | ==همه شركت كنندگان در بيعت روز شجره به پيمان خود وفا نكردند == | ||
مؤ لف : اين روايت ، روايت قبلى را تخصيص مى زند، و مى فرمايد چنان نيست كه همه آنهايى كه بيعت كردند داخل آتش نشوند، بلكه تنها مشمولين سكينت چنين هستند، دليلش هم آيه قبل است كه مى فرمايد: ((ان الذين يبايعونك انما يبايعون اللّه يد اللّه فوق ايديهم فمن نكث فانما ينكث على نفسه و من اوفى بما عاهد عليه اللّه فسيوتيه اجرا عظيما(( كه ترجمه اش گذشت . و از آن برمى آيد كه بيعت كنندگان در آن روز همه بر بيعت خود وفا نكردند، و بعضى بيعت خود را شكستند، چون شرط كرده بود كسانى اجر عظيم دارند - و در نتيجه خدا هم از آنان راضى است - كه وفا به عهد نموده آن را نشكستند. و قمى هم اين معنا را در تفسير خود آورده ، و گويا گفتارش كلام امام باشد. | مؤ لف : اين روايت ، روايت قبلى را تخصيص مى زند، و مى فرمايد چنان نيست كه همه آنهايى كه بيعت كردند داخل آتش نشوند، بلكه تنها مشمولين سكينت چنين هستند، دليلش هم آيه قبل است كه مى فرمايد: ((ان الذين يبايعونك انما يبايعون اللّه يد اللّه فوق ايديهم فمن نكث فانما ينكث على نفسه و من اوفى بما عاهد عليه اللّه فسيوتيه اجرا عظيما(( كه ترجمه اش گذشت . و از آن برمى آيد كه بيعت كنندگان در آن روز همه بر بيعت خود وفا نكردند، و بعضى بيعت خود را شكستند، چون شرط كرده بود كسانى اجر عظيم دارند - و در نتيجه خدا هم از آنان راضى است - كه وفا به عهد نموده آن را نشكستند. و قمى هم اين معنا را در تفسير خود آورده ، و گويا گفتارش كلام امام باشد. | ||
