۱۶٬۸۶۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←سه مطلبى كه از سياق آيه شريفه بدست مى آيد
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
<span id='link61'><span> | <span id='link61'><span> | ||
و به هرحال، چه خطاب عمومى غير منحل باشد، و چه عمومى منحل، از سياق بر مى آيد كه اولا مؤمن و كافر را يكسان شامل مى شود. و مؤيّد اين معنا، آيه بعدى است كه به طور مسلّم، متوجه مؤمن و كافر است. و ثانيا، مراد از جملۀ «مَا كَسَبَت أيدِى النّاس»، تنها گناهان و زشتى ها است، نه تمامى اعمال، چه خوب و چه بد. و ثالثا، مراد از مصائبى كه به انسان ها مى رسد، آثار سوء دنيايى اعمال است. آثارى كه بين آن ها و آن اعمال ارتباط و تداعى خاصى است، نه جزاى آخرتى اعمال. | |||
و به | |||
با اين | با اين بيان، اولا، جواب يك شبهه در خصوص آيه شريفه داده مى شود. و ثانيا، تفسيرى كه بعضى در باره آيه كرده اند، رد مى شود. | ||
اما شبهه اى كه شده اين است كه بعضى گفته اند: اگر منظور از | اما شبهه اى كه شده اين است كه بعضى گفته اند: اگر منظور از «مصائب»، عموم مصيبت ها باشد، اين عموميت با مصائبى كه انبياء «عليهم السلام» با آن مواجه شدند، منتفى مى شود. چون انبياء «عليهم السلام»، معصوم بودند و گناهى نداشتند تا مستوجب آن مصائب گردند. و همچنين اطفال و ديوانگان، مكلّف به هيچ تكليفى نيستند تا به خاطر مخالفت با آن تكاليف، مستوجب مصائب شوند. پس ناگزير بايد از عموميت آيه صرف نظر نموده، آن را به مصائب انبياء و اطفال و مجانين تخصيص زد. | ||
جواب اين شبهه اين است : اين كه در آيه فرموده | جواب اين شبهه اين است: اين كه در آيه فرموده «فَبِمَا كَسَبَت أيدِيكُم»، و مصائب را مستند به گناهان كرده، خود دليل است بر اين كه: خطاب در آيه، متوجه كسانى است كه صدور گناه از آنان ممكن باشد. پس آيه شريفه، از اول شامل انبياء و افراد غيرمكلف نيست، و شامل نشدن آن، از باب تخصّص است، نه تخصيص. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۸۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۸۸ </center> | ||
<span id='link62'><span> | <span id='link62'><span> | ||
==تفسيرى بى پايه براى آيه و وجه بى پايگى آن == | ==تفسيرى بى پايه براى آيه و وجه بى پايگى آن == | ||
و اما تفسيرى كه براى آيه كرده اين است كه : به مقتضاى اين آيه بايد تمامى گناهان همه مؤ منين آمرزيده شود، براى اينكه گناهانشان يا از آنهايى است كه مصائب دنيوى را به بار مى آورد، و عقوبتش را در همين دنيا مى چشند، و يا از آنهايى است كه مورد عفو قرار مى گيرد، پس در آخرت هيچ گناهى ندارند. | و اما تفسيرى كه براى آيه كرده اين است كه : به مقتضاى اين آيه بايد تمامى گناهان همه مؤ منين آمرزيده شود، براى اينكه گناهانشان يا از آنهايى است كه مصائب دنيوى را به بار مى آورد، و عقوبتش را در همين دنيا مى چشند، و يا از آنهايى است كه مورد عفو قرار مى گيرد، پس در آخرت هيچ گناهى ندارند. | ||
