۱۶٬۲۶۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نفى عذرها ودستاويزهاى تكذيب كنندگان
| خط ۲۰۳: | خط ۲۰۳: | ||
در مجمع البيان مى گويد: كلمّ «تَقَوّلَ» به معناى اين است كه آدمى بخواهد چيزى را به زحمت بگويد، و تنها در مورد دروغگويى استعمال مى شود. چون دروغگو مى خواهد به زحمت، «باطل» را به صورت «حق» جلوه دهد، و به اين منظور، خود را به زحمت مى اندازد. | در مجمع البيان مى گويد: كلمّ «تَقَوّلَ» به معناى اين است كه آدمى بخواهد چيزى را به زحمت بگويد، و تنها در مورد دروغگويى استعمال مى شود. چون دروغگو مى خواهد به زحمت، «باطل» را به صورت «حق» جلوه دهد، و به اين منظور، خود را به زحمت مى اندازد. | ||
و معناى آيه اين است كه: بلكه مى گويند: قرآن، ساخته و پرداخته خودِ اوست، كه به دروغ به خدا نسبت مى دهد، | و معناى آيه اين است كه: بلكه مى گويند: قرآن، ساخته و پرداخته خودِ اوست، كه به دروغ به خدا نسبت مى دهد، و به او افتراء مى بندد. نه، بلكه از آن جا كه ايمان ندارند، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۲۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۲۹ </center> | ||
قرآن را با چنين سخنانى منسوب مى دارند. | |||
«''' فَلْيَأْتُوا بحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ'''»: | «''' فَلْيَأْتُوا بحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ'''»: | ||
