۱۶٬۳۴۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى در ذيل (قاب قوسين ) و(ثم دنى فتدلى ) در نزديكى پيامبر با خداوند در شبمعراج
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
<span id='link37'><span> | <span id='link37'><span> | ||
و در تفسير قمى، به سند خود، از ابن سنان روايت آورده كه در ضمن آن گفته است: امام صادق «عليه السلام» در معناى «قَابَ قَوسَين» فرمود: چون آن جناب، يعنى رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، نزديك ترين خلائق بود به خدا، و آن قدر نزديك بود كه در شب معراج، وقتى به آسمان بالا مى رفتند، جبرئيل مرتب مى گفت: جلوتر برو اى محمد! برو كه در جايى قدم نهاده اى كه نه هيچ مَلَكى مقرّب قدم نهاده و نه هيچ رسولى مُرسَل. و اگر روح و جان آن حضرت نمونه اى از آن عالَم نبود، هرگز نمى توانست به آن جا برسد، و در نزديكى به خدا به حدّى رسيد كه خداى تعالى درباره اش فرمود: «قَابَ قَوسَين أو أدنی»، یعنى بلكه كمتر از دو قوس. | |||
و در تفسير | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۳ </center> | ||
و در احتجاج از على بن الحسين (عليهم السلام ) روايتى طولانى آورده كه در ضمن آن فرمود: من فرزند ك سى هستم كه بلند مرتبه بود، و بلند مرتبه مى شد، تا آنجا كه از سدرة المنتهى گذشت و نسبت به خداى تعالى آنقدر نزديك شد كه بيش از دو قوس و بلكه كمتر فاصله نماند. | و در احتجاج از على بن الحسين (عليهم السلام ) روايتى طولانى آورده كه در ضمن آن فرمود: من فرزند ك سى هستم كه بلند مرتبه بود، و بلند مرتبه مى شد، تا آنجا كه از سدرة المنتهى گذشت و نسبت به خداى تعالى آنقدر نزديك شد كه بيش از دو قوس و بلكه كمتر فاصله نماند. | ||
| خط ۱۲۱: | خط ۱۲۰: | ||
و در تفسير قمى ذيل آيه «'''فاوحى الى عبده ما اوحى '''» فرمود: اين وحى ، وحى رو در رو بود، (به اين معنا كه كسى بين كسى خدا و آن جناب واسطه نبود). | و در تفسير قمى ذيل آيه «'''فاوحى الى عبده ما اوحى '''» فرمود: اين وحى ، وحى رو در رو بود، (به اين معنا كه كسى بين كسى خدا و آن جناب واسطه نبود). | ||
<span id='link38'><span> | <span id='link38'><span> | ||
==رواياتى درباره رؤ يت قلبى رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم ) خداوند سبحانرا == | ==رواياتى درباره رؤ يت قلبى رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم ) خداوند سبحانرا == | ||
و در توحيد به سند خود از محمد بن فضيل روايت كرده كه گفت : من از حضرت ابى الحسن (عليه السلام ) پرسيدم : آيا رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) پروردگارش عزوجل را ديد؟ فرمود: بله اما با قلب خود ديد، مگر كلام خداى عزوجل را نشنيدى كه مى فرمايد: «'''ما كذب الفواد ما راى '''» پس به حكم اين آيه خدا را با چشم نديد، بلكه با قلب ديد. | و در توحيد به سند خود از محمد بن فضيل روايت كرده كه گفت : من از حضرت ابى الحسن (عليه السلام ) پرسيدم : آيا رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) پروردگارش عزوجل را ديد؟ فرمود: بله اما با قلب خود ديد، مگر كلام خداى عزوجل را نشنيدى كه مى فرمايد: «'''ما كذب الفواد ما راى '''» پس به حكم اين آيه خدا را با چشم نديد، بلكه با قلب ديد. | ||
