تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها

«قدر» كه عبارت است از هندسه و حدّ وجودى هر چيز، از كلماتى است ذكرش در كلام خداى تعالى، مكرر آمده، و غالبا در آياتى آمده كه سخن از خلقت دارد. از آن جمله، آيه شريفه: «وَ إن مِن شَئٍ إلّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَ مَا نُنَزّلُهُ إلّا بِقَدَرٍ مَعلُوم» است كه ترجمه اش در خلال همين فصل گذشت، و از ظاهر آن بر مى آيد كه «قدر»، امرى است كه جز با انزال از خزائن موجود نزد خداى تعالى صورت نمى گيرد، و اما خود خزائن كه ناگزير از ابداع خداى تعالى است، محكوم به قدر نيست. چون گفتيم تقدير، ملازم با انزال (هر چيزى كه از خزانه غيب خدا نازل و در خور عالَم ماده مى گردد، بعد از تقدير و اندازه گيرى نازل مى شود)، و نازل شدن عبارت است از همان درخور گشتن براى عالَم ماده و مشهود، به شهادت اين كه تعبير به انزال،