تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۹: تفاوت میان نسخه‌ها

در الدرالمنثور است كه احمد، ابو داوود، ترمذى (وى حديث را حسن دانسته ) نسائى ، ابن مردويه ، و بيهقى (دركتاب شعب الايمان )، از عرباض بن ساريه روايت كرده اند كه گفت : رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) همواره قبل از خواب سوره هايى كه در آغازش مساءله تسبيح ذكر شده مى خواند و مى فرمود: در اين سوره ها آيه اى است كه از هزار آيه بهتر است .

مولف : اين روايت را از ابن ضريس از يحيى بن ابى كثير نيز از آن جناب نقل كرده .

و در كافى به سند خود از عاصم بن حميد روايت كرده كه گفت : شخصى از على بن ال حسين (عليهماالسلام ) از توحيد سؤ ال كرد، حضرت فرمود: خداى تعالى مى داند كه در آ خر الزمان مردمى خواهند آمد اهل تعمق و تحقيق ، و به همين جهت سوره «'''قل هو اللّه احد'''» و آيات سوره حديد تا جمله «'''عليم بذات الصدور'''» را نازل كرد، و اگر كسى بخواهد در معارف توحيد بيش از اين كنجكاوى كند هلاك و گمراه مى شود.

و در تفسير قمى در ذيل آيه : «'''سبح لله ما فى السموات و الارض و هو العزيز الحكيم '''» آمده كه : امام فر مود: اين همانست كه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) درباره اش فرمود: «'''اوتيت جوامع الكلم : كلمات جامع را به من داده اند'''» و در معناى جمله «'''هو الاول '''» فرمود: يعنى او قبل از هر چيز بوده است ، «'''و الاخر'''» يعنى او بعد از فناى هر چيز باقى است ، و «'''هو عليم بذات الصدور'''» يعنى او به ضميرها آگاه است .

و در كافى آمده كه در روايتى از آن جناب يعنى از على (عليه السلام ) پرسيدند: پروردگار ما قبل از اين كه آسمان و زمين را خلق كند كجا بود؟ فرمود: «'''كلمه كجا'''» بود سوال از مكان است ، و در مورد خداى تعالى صحيح نيست ، زيرا خداى تعالى (كه خالق مكان است ) بود در حالى كه مكانى نبود.

و در توحيد خطبه اى از حسن بن على (عليهماالسلام ) نقل كرده كه در آن فرموده : «'''الحمد لله الذى لم يكن له اول معلوم ولا اخر متناه و لا قبل مدرك و لا بعد محدود فلا تدرك العقول و اوهامها و لا الفكر و خطراتها و لا الالباب و اذهانها صفته فتقول متى و لا بدى ء مما و لا ظاهر على ما و لا باطن فيما'''».