تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها

==رواياتى درباره شتاب به سوى نماز جمعه و تعطيل كارها و... ==

در كتاب فقيه روايت آمده كه: در مدينه، هر وقت مؤذّن در روز جمعه اذان مى گفت، شخصى ندا مى داد: ديگر خريد و فروش مكنيد، حرام است، براى اينكه حق تعالى فرموده: «يَا أيُّهَا الّذِينَ آمَنُوا إذَا نُودِىَ لِلصَّلوةِ مِن يَوم الجُمُعَة فَاسعَوا إلى ذِكرِ اللّه وَ ذَرُوا البَيعَ».

و تفسير قمى، در ذيل جمله «فَاسعَوا إلى ذِكرِ اللّه» گفته: «سعى» به معناى سرعت در راه رفتن است، و در روايت ابى الجارود، از امام باقر «عليه السلام» آمده كه فرمود: وقتى گفته مى شود «فَاسعَوا»، معنايش ‍اين است كه برويد؛ و چون گفته مى شود «إسعَوا»، معنايش است كه براى فلان هدف عمل كنيد. و در آيه سوره جمعه، معنايش اين است كه: براى نماز جمعه، شارب (سبيل) خود را كوتاه كنيد، و موى زير بغل را زائل سازيد، ناخن بگيريد، غسل كنيد، بهترين و نظيف ترين جامه را بپوشيد، و خود را معطر سازيد. اين ها، سعى براى نماز جمعه است.  

و در مجمع البيان مى گويد: اَنَس از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» روايت كرده كه در ذيل جمله «فَإذَا قُضِيَتِ الصَّلوةُ فَانتَشِرُوا فِى الأرض ...» فرمود: منظور متفرق شدن براى كسب و كار و طلب دنيا نيست، بلكه منظور عيادت مريض و تشييع جنازه و زيارت برادراست.

مؤلّف: اين روايت را سيوطى هم در الدرّ المنثور از ابن جرير، از انس از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، و از ابن مردويه، از ابن عباس از آن جناب نقل كرده.