۱۶٬۸۸۰
ویرایش
خط ۲۰۱: | خط ۲۰۱: | ||
ممكن است در اين جا بپرسى كه: چه فايده اى در شهادت است، با این که مشركان منكر اين هستند كه قرآن كلام خداى تعالى است و از ناحيۀ او نازل شده، و اگر كفار اين معنا را قبول داشتند، همان حجت گذشته براى اثبات معاد كافى بود، و احتياجى به اين التفات نداشت؟ | ممكن است در اين جا بپرسى كه: چه فايده اى در شهادت است، با این که مشركان منكر اين هستند كه قرآن كلام خداى تعالى است و از ناحيۀ او نازل شده، و اگر كفار اين معنا را قبول داشتند، همان حجت گذشته براى اثبات معاد كافى بود، و احتياجى به اين التفات نداشت؟ | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۰۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۰۴ </center> | ||
در پاسخ مى گوييم: قبل از اين | در پاسخ مى گوييم: قبل از اين آيات، خداى تعالى، چند نوبت به وسيلۀ تحدّى انكار مشركان را باطل كرده و فرموده بود: اگر شك داريد كه اين قرآن از ناحيه خداست، و احتمال مى دهيد خود محمد كه يك فرد بشر است، آن را ساخته و پرداخته باشد، شما مشركان هم بشريد، و عرب هم هستيد، يك سوره و حداقل يك آيه به مثل آن بياوريد. پس در مقام آيه چنين بهانه اى در كار نيست، و براى اقامۀ حجت، شهادت، مؤكّدتر از صرف خبر است و حتى از خبرى كه مدلّل است، نيز مؤكّدتر است. | ||
«'''وَ اللّهُ بِمَا تَعمَلُونَ خَبِير'''» - اين جمله، علم خداى تعالى را به ياد آنان مى آورد، علمش به دقائق اعمال آنان. مى خواهد دستور «فَآمِنُوا» را به اين وسيله تأكيد كند، و معناى آن اين است كه: ايمان بياوريد، و در ايمان آوردن خود كوشش هم بكنيد. براى اين كه خدا به دقائق اعمالتان عالِم است. هرگز از هيچ يك از آن اعمال غافل نمى ماند، و او به طور قطع، جزاى اعمالتان را مى دهد. | «'''وَ اللّهُ بِمَا تَعمَلُونَ خَبِير'''» - اين جمله، علم خداى تعالى را به ياد آنان مى آورد، علمش به دقائق اعمال آنان. مى خواهد دستور «فَآمِنُوا» را به اين وسيله تأكيد كند، و معناى آن اين است كه: ايمان بياوريد، و در ايمان آوردن خود كوشش هم بكنيد. براى اين كه خدا به دقائق اعمالتان عالِم است. هرگز از هيچ يك از آن اعمال غافل نمى ماند، و او به طور قطع، جزاى اعمالتان را مى دهد. |
ویرایش