۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه اين كه رسول خدا«ص» را «ذكر» ناميد
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
و اين تعبير كه در آيه شريفه درباره رسول آمده، صاحب كشاف را بر آن داشته كه كلمه «رَسُولاً» را به جبرئيل تفسير كند. آنگاه منظور از جمله «يَتلُوا عَلَيكُم... - تا آيات روشن خداى را به روشنى برايتان تلاوت كند»، اين مى شود كه جبرئيل، آيات خدا را بر پيغمبر - بدان جهت كه رهبر و متبوع شماست - تلاوت مى كند. ولى ظاهر جمله «يَتلُوا عَلَيكُم...»، غير اين معنايى است كه صاحب كشاف گفته. | و اين تعبير كه در آيه شريفه درباره رسول آمده، صاحب كشاف را بر آن داشته كه كلمه «رَسُولاً» را به جبرئيل تفسير كند. آنگاه منظور از جمله «يَتلُوا عَلَيكُم... - تا آيات روشن خداى را به روشنى برايتان تلاوت كند»، اين مى شود كه جبرئيل، آيات خدا را بر پيغمبر - بدان جهت كه رهبر و متبوع شماست - تلاوت مى كند. ولى ظاهر جمله «يَتلُوا عَلَيكُم...»، غير اين معنايى است كه صاحب كشاف گفته. | ||
اين احتمال هم هست كه كلمه «رَسُولاً» با فعلى تقديرى منصوب شده باشد، و تقدير كلام | اين احتمال هم هست كه كلمه «رَسُولاً» با فعلى تقديرى منصوب شده باشد، و تقدير كلام «أرسَلَ رَسُولاً يَتلُوا عَلَيكُم آيَاتِ اللّه» باشد، و مراد از ذكرى كه بر امت نازل شده، قرآن كريم، و يا احكام و معارف آن باشد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۴۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۴۶ </center> | ||
«''' | «'''لِيُخرِجَ الّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحَاتِ مِنَ الظّلُمَاتِ إلَى النُّور'''» - تفسير اين آيه در آيات نظير آن گذشت. | ||
«'''وَ مَن يُؤمِن بِاللّهِ وَ يَعمَل صَالِحاً يُدخِلهُ جَنّاتٍ تَجرِى مِن تَحتِهَا الأنهَارِ خَالِدِينَ | «'''وَ مَن يُؤمِن بِاللّهِ وَ يَعمَل صَالِحاً يُدخِلهُ جَنّاتٍ تَجرِى مِن تَحتِهَا الأنهَارِ خَالِدِينَ فِيهَا أبَداً'''» - اين قسمت از آيه، كسانى را كه به خدا ايمان آورده، عمل صالح انجام دهند، وعده جميل و بشارت به بهشت مى دهد. | ||
«'''قَد أحسَنَ اللّهَ لَهُ رِزقاً'''» - در اين جمله، احسان خدا را در آنچه به ايشان روزى كرده، مى ستايد. و مراد از «رزق»، ايمانى است كه به ايشان روزى كرده، و همچنين عمل صالحى كه توفيقش را به ايشان داده، و بهشتى كه در آخرت به ايشان مى دهد. ولى بعضى از مفسران گفته اند: مراد از رزق، تنها بهشت است. | «'''قَد أحسَنَ اللّهَ لَهُ رِزقاً'''» - در اين جمله، احسان خدا را در آنچه به ايشان روزى كرده، مى ستايد. و مراد از «رزق»، ايمانى است كه به ايشان روزى كرده، و همچنين عمل صالحى كه توفيقش را به ايشان داده، و بهشتى كه در آخرت به ايشان مى دهد. ولى بعضى از مفسران گفته اند: مراد از رزق، تنها بهشت است. | ||
