گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۴۷: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
خط ۷۰: خط ۷۰:
پس انسان هرچند كه به صفات بسيارى از قبيل حواس پنجگانه ظاهرى و باطنى از ساير موجودات، يعنى جمادات و نباتات ممتاز است، ولى در آيه به دو صفت سمع و بصر اكتفا كرده، و اين يا به خاطر این بوده كه اين دو مهمتر از ساير امتيازات است، و يا احتمالا براى اين بوده كه اصلا منظور از آن دو، همه صفات و حواس ظاهرى است، و در آيه بر «جزء» اطلاق شده و «كل» اراده شده است. و منظور از كلمۀ «أفئده» - كه جمع «فُؤاد - قلب» است، نفس متفكر آدمى است كه انسان با اين امتياز از ساير حيوانات ممتاز مى شود.
پس انسان هرچند كه به صفات بسيارى از قبيل حواس پنجگانه ظاهرى و باطنى از ساير موجودات، يعنى جمادات و نباتات ممتاز است، ولى در آيه به دو صفت سمع و بصر اكتفا كرده، و اين يا به خاطر این بوده كه اين دو مهمتر از ساير امتيازات است، و يا احتمالا براى اين بوده كه اصلا منظور از آن دو، همه صفات و حواس ظاهرى است، و در آيه بر «جزء» اطلاق شده و «كل» اراده شده است. و منظور از كلمۀ «أفئده» - كه جمع «فُؤاد - قلب» است، نفس متفكر آدمى است كه انسان با اين امتياز از ساير حيوانات ممتاز مى شود.


«'''قَلِيلاً مَا تَشكُرُون'''» - يعنى كم شكر مى گزاريد. شكرى كه شايسته اين نعمت و يا همه نعمت هاى عظماى الهى باشد. بنابراين، كلمه «ما»، زايده و كلمه «قُلِيلاً»، مفعول مطلق است، و تقدير كلام «تَشكُرُونَ شُكراً قلیلاً» مى باشد.
«'''قَلِيلاً مَا تَشكُرُون'''» - يعنى كم شكر مى گزاريد. شكرى كه شايسته اين نعمت و يا همه نعمت هاى عظماى الهى باشد. بنابراين، كلمه «ما»، زايده و كلمه «قَلِيلاً»، مفعول مطلق است، و تقدير كلام «تَشكُرُونَ شُكراً قلیلاً» مى باشد.


و بعضى از مفسران، كلمه «ما» را مصدريه گرفته اند، كه بنابراين، معناى جمله «قَلِيلاً شُكرَكُم» مى شود.
و بعضى از مفسران، كلمه «ما» را مصدريه گرفته اند، كه بنابراين، معناى جمله «قَلِيلاً شُكرَكُم» مى شود.
۱۷٬۲۲۵

ویرایش