۱۷٬۱۹۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از «تبتّل» به سوى خدا، در آیه: «و تبتّل اليه تبتيلا»
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
==مراد از «تبتّل» به سوى خدا، در آیه: «و تبتّل اليه تبتيلا» == | ==مراد از «تبتّل» به سوى خدا، در آیه: «و تبتّل اليه تبتيلا» == | ||
و در مجمع | و در مجمع البيان، در ذيل آيه «وَ تَبَتّل إلَيه تَبتِيلاً» مى گويد: محمد بن مسلم و زراره و حمران، از امام باقر و امام صادق «عليهما السلام» روايت كرده اند كه فرمودند: منظور از اين تبتّل، بلند كردن دست ها در نماز است. و در روايت ابى بصير آمده كه فرمود: «تَبتّل» اين است كه در نماز، دست به سوى خدا بردارى و تضرع كنى. | ||
مؤلف: اين روايت با قنوت نماز منطبق است. و در روايتى ديگر آمده كه | مؤلف: اين روايت با قنوت نماز منطبق است. و در روايتى ديگر آمده كه: «تَبتّل» به معناى بلند كردن دست ها و حركت دادن انگشتان سبابه است. و در روايتى ديگر آمده كه اشاره كردن با انگشتان است. و در روايتى ديگر آمده كه دعا كردن با يك انگشت و اشاره كردن با آن است. | ||
باز در مجمع البيان است كه از | باز در مجمع البيان است كه از عبداللّه بن عمر نقل شده كه وقتى رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» شنيد كسى مى خواند: «وَ طَعَاماً ذَا غُصّةٍ»، از شنيدن آن غش كرد. | ||
و در تفسير | و در تفسير قمى، در ذيل آيه: «وَ كَانَت الجِبَالُ كَثِيباً مَهيلاً» آمده: يعنى مانند تلّ ريگ، كه از بالا فرو بريزد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۱۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۱۴ </center> | ||
<span id='link77'><span> | <span id='link77'><span> | ||
