تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از «'''سماء'''» طرف بلندى است ، زيرا عرب به هر چيزى كه بالاى سر آدمى قرار داشته باشد و سايه بر سر آدمى بيندازد «'''سماء'''» مى گويد. و مراد از آب نازل از سماء آب باران است . و در اينكه فرمود «'''بقدر'''»، اشاره است به اينكه آنچه آب باران مى بارد، بر مقتضاى تدبير تام الهى است كه هر چيزى را اندازه گيرى مى كند، حتى يك قطره كم و بيش از آنچه تدبير اقتضا مى كند نمى بارد. و نيز در آن اشاره است به آيه «'''و ان من شى ء الا عندنا خزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم '''».

و معناى آيه اين است كه : ما آبى به اندازه - كه همان آب باران باشد - از جهت بالا نازل مى كنيم و در زمين ساكنش مى سازيم - يعنى در انبارهاى زير زمينى ذخيره اش مى كنيم و به صورت چشمه سارها و نهرها و چاه ها، از كوهها و زمينهاى هموار بيرونش مى دهيم، در حالى كه ما مى توانستيم آن را از بين ببريم ، به طورى كه شما نفهميد.