تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها

<span id='link9'><span>

و حجت دوم را جمله «'''ليجزى الذين آمنوا و عملوا الصالحات بالقسط...'''» متضمن است ، به اين بيان كه عدل و قسط الهى - كه يكى از صفات فعل او است - اجازه نمى دهد كه در درگاه او دوغ و دوشاب يكسان باشد، با آن كسى كه با ايمان آوردن در برابرش خضوع نموده ، و اعمال صالح كرده و با آن كسى كه بر حضرتش استكبار و به خود و به آياتش كفر ورزيده يك جور معامله كند. اين دو طايفه در دنيا كه بطور يكسان در تحت سيطره اسباب و علل طبيعى قرار داشتند، اسبابى كه به اذن خدا يا سود مى رسانيد، و يا ضرر اگر قرار باشد در آخرت هم بطور يكسان با آنان معامله شود ظلم خواهد بود.

پس ، جز اين باقى نمى ماند كه خداى تعالى بين اين دو طايفه در زمانى كه به سوى او بر مى گردند فرق بگذارد، به اين معنا كه مؤ منين نيكوكار را جزاى خير، و كفار بد كار را سزاى بد دهد، تا ببينى آنان از چه چيز لذت مى برند، و اينان از چه چيز متالم و ناراحت مى شوند.

بنابراين ، تكيه اين حجت بر دو چيز است ، يكى بر تفاوت اين دو طائفه به خاطر ايمان و عمل صالح ، و كفر و عمل ناصالح ، و ديگرى بر كلمه «'''بالقسط'''»، اين نكته را از نظر دور مدار. و جمله «'''ليجزى '''» بنابر آنچه از ظاهر بيان استفاده مى شود متعلق است به جمله «'''اليه مرجعكم جميعا'''».

هُوَ الَّذِى جَعَلَ الشمْس ضِيَاءً وَ الْقَمَرَ نُوراً...  

<span id='link10'><span>

==حقانيت خلقت الهى در آفرينش آفتاب و ماه ==

كلمه «'''ضياء'''» بطورى كه گفته شده - مصدر است براى «'''ضاء، يضوء، ضوء و ضياء'''» همانطور كه كلمه «'''عياذ'''» مصدر است براى «'''عاذ، يعوذ، عوذا و عواذا'''». و اى بسا كه جمع باشد براى كلمه «'''ضوء'''»، همانطور كه كلمه «'''سياط'''» جمع است براى «'''سوط'''» و اين عبارت چيزى در تقدير دارد كه مضاف كلمه «'''ضياء'''» است ، و تقدير آن «'''جعل الشمس ذات صياء و القمر ذانور'''» است ، يعنى خداى تعالى خورشيد را داراى ضياء و ماه را داراى نور كرد.