تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها

<span id='link95'><span>

َكلا وَ الْقَمَرِ(۳۲)

وَ الَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ(۳۳)

كلُّ نَفْسِ بِمَا كَسبَت رَهِينَةٌ(۳۸)

إِلا أَصحَب الْيَمِينِ(۳۹)

عَنِ الْمُجْرِمِينَ(۴۱)

مَا سلَككمْ فى سقَرَ(۴۲)

وَ كُنَّا نُكَذِّب بِيَوْمِ الدِّينِ(۴۶)

حَتى أَتَانَا الْيَقِينُ(۴۷)

چنين نيست قسم به ماه (تابان ) (۳۲).

و قسم به شب تار چون (به سحر كه وقت راز و نماز مشتاقان خداست ) باز گردد (۳۳).

تا آنكه (با مرگ ) يقين به قيامت يافتيم (۴۷).

پس در آن روز شفاعت شفيعان (از انبيا و اوليا) در حق آنان هيچ پذيرفته نشود (۴۸).

در اين آيات قرآن كريم از تهمتهايى كه بدان زده شده تنزيه گرديده و اين معنا مسجل گشته كه قرآن يكى از آيات كبراى حق است . در آن انذار تمامى بشر است ، و در پيرويش آزادى نفوس از گروگان اعمال است ، اعمالى كه او را به سوى سقر مى كشاند.

كلا

كلمه «'''كلا'''» (مانند حاشا در فارسى ) رد و انكار مطالب ما قبل خودش است ، در تفسير كشاف گفته : آوردن كلمه «'''كلا'''» بعد از جمله «'''و ما هى الا ذكرى للبشر'''» انكار ذكرى بودن قرآن براى منافقين و كفار است ، مى فرمايد قرآن كه براى بشرت ذكر است ، براى اينان تذكر نيست ، چون اينان متذكر نمى شوند، احتمال هم دارد به خاطر اينكه قبل از جمله «'''انها لاحدى الكبر'''» واقع شده ، رد منكرين همين جمله باشد و بفرمايد على رغم منكرين قيامت ، واقعه قيامت يكى از بزرگترين دواهى است .

پس بنا به احتمال اول انكار مطلب گذشته است ، و بنا بر احتمال دوم انكار و رد مطلب آينده است . البته احتمال سومى نيز هست كه به زودى از نظر خواننده خواهد گذشت .

وَ الْقَمَرِ وَ الَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ وَ الصبْح إِذَا أَسفَرَ

در اين جمله سه بار سوگند ياد شده ، و منظور از ادبار ليل گذشتن شب در مقابل پيش آمدن شب است ، و منظور از «'''اسفار صبح '''» هويدا گشتن صبح و بيرون شدن آن از پرده شب است .

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۴۹ </center>