۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى راجع به فساد و زنگار قلب بر اثر ارتكاب گناه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
و در اصول كافى، به سند خود، از زُراره، از امام باقر «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: هيچ بنده اى نيست مگر آن كه در قلبش، لكّه اى سفيد هست. وقتى گناهى بكند، در اين لكّۀ سفيد، لكّه اى سياه پيدا مى شود. اگر از آن گناه توبه كند، آن لكّۀ سياه پاك مى شود، و اگر همچنان به گناه خود ادامه دهد، لكّۀ سياه زياد مى شود و زياد مى شود، تا آن كه همۀ سفيدى را بپوشاند. همين كه سفيدى پوشيده شد، ديگر تا ابد، صاحبش به سوى خير بر نمى گردد؛ و اين، كلام خداى عزّوجلّ است كه مى فرمايد: «كَلّا بَل رَانَ عَلى قُلُوبِهِم مَا كَانُوا يَكسِبُون». | و در اصول كافى، به سند خود، از زُراره، از امام باقر «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: هيچ بنده اى نيست مگر آن كه در قلبش، لكّه اى سفيد هست. وقتى گناهى بكند، در اين لكّۀ سفيد، لكّه اى سياه پيدا مى شود. اگر از آن گناه توبه كند، آن لكّۀ سياه پاك مى شود، و اگر همچنان به گناه خود ادامه دهد، لكّۀ سياه زياد مى شود و زياد مى شود، تا آن كه همۀ سفيدى را بپوشاند. همين كه سفيدى پوشيده شد، ديگر تا ابد، صاحبش به سوى خير بر نمى گردد؛ و اين، كلام خداى عزّوجلّ است كه مى فرمايد: «كَلّا بَل رَانَ عَلى قُلُوبِهِم مَا كَانُوا يَكسِبُون». | ||
مؤلّف: اين | مؤلّف: اين معنا، در الدرّ المنثور هم، از عده اى از نويسندگان كتب حديث، از ابوهريره، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» نقل شده. | ||
و نيز در اصول | |||
و نيز در اصول كافى، به سند خود، از عبداللّه بن محمد حجان، از بعضى از راويان شيعه - با حذف راويان آخر حديث - روايت كرده كه گفت: رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» فرمود: با يكديگر مذاكره كنيد و به ديدن يكديگر برويد و احاديث را براى يكديگر نقل كنيد كه حديث، مايۀ جلاى دل هاست، و دل ها زنگ مى زند، آن چنان كه شمشير زنگ مى زند و جلاى آن، حديث است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۹۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۹۰ </center> | ||
و از روضه الواعظين نقل شده كه گفت امام باقر | و از روضه الواعظين نقل شده كه گفت امام باقر «عليه السلام» فرمود: هيچ چيز قلب آدمى را به قدر گناه فاسد نمى كند. قلب وقتى با گناه آشنا شد، روز به روز، بيشتر بدان متمايل مى شود، تا جايى كه گناه بر آن چيره شود. آن وقت است كه قلب، زير و رو گشته، بالا و پايين مى شود. رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلّم» فرمود: وقتى مؤمن گناهى مرتكب شود، لكّۀ سياهى در قلبش پيدا مى شود. اگر توبه كند و دل از گناه بكَنَد، و از پروردگارش طلب مغفرت كند، دوباره قلبش صيقلى و شفاف مى شود. و اگر زيادتر گناه كند، آن لكّه زيادتر مى شود. اين، همان «رَين» است كه خداى تعالى، در باره اش در كتاب كريمش فرموده: «كَلّا بَل رَانَ عَلى قُلُوبِهِم مَا كَانُوا يَكسِبُون». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۹۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۹۱ </center> | ||
<span id='link262'><span> | <span id='link262'><span> | ||
==آيات ۲۲ - ۳۶، سوره مطففين == | ==آيات ۲۲ - ۳۶، سوره مطففين == | ||
إِنَّ الاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ(۲۲) | إِنَّ الاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ(۲۲) | ||
