تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها

وَ النهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

كلمه «'''جلى '''» از مصدر تجليه است ، كه به معناى اظهار و بر ملا كردن است ، و ضمير مونث «'''ها'''» به ارض بر مى گردد (البته كلمه ارض قبلا ذكر نشده بود، ولى از فحواى كلام معلوم است كه روز زمين را ظاهر و آشكار مى كند).

ولى بعضى از مفسرين گفته اند: ضمير فاعل در «'''جلى '''» به كلمه «'''نهار'''» و ضمير مفعول «'''ها'''» به كلمه «'''شمس '''» برمى گردد، و معنايش اين است كه : سوگند مى خورم به روز كه خورشيد را نمايان مى كند، چون با بر آمدن روز خورشيد نمايان مى شود. ولى اين سخن با آيه قبل نمى سازد، چون در آيه قبل مى فرمود: خورشيد روز را روشن مى كند، و واقع هم همين است ، نه اينكه روز خورشيد را روشن كند.