۱۶٬۹۹۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←عدم ابهام و اغلاق در مفاهيم آيات و منشاء اختلافات
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
<span id='link9'><span> | <span id='link9'><span> | ||
==عدم ابهام و اغلاق در مفاهيم آيات و | ==عدم ابهام و اغلاق در مفاهيم آيات و منشأ اختلافات == | ||
و در ميان همه آيات قرآن | و در ميان همه آيات قرآن - كه بيش از چند هزار آيه است - حتى يك آيه نمى يابيم كه در مفهومش اغلاق و تعقيدى باشد، به طوری كه ذهن خواننده در فهم معناى آن دچار حيرت و سرگردانى شود، و چطور چنين نباشد و حال آن كه قرآن فصيح ترين كلام عرب است، و ابتدایى ترين شرط فصاحت اين است كه اغلاق و تعقيد نداشته باشد، و حتى آن آياتى هم كه جزو متشابهات قرآن به شمار مى آيند، مانند آيات نسخ شده و امثال آن، در مفهومش غايت وضوح و روشنى را دارد، و تشابهش به خاطر اين است كه مراد از آن را نمی دانيم، نه اين كه معناى ظاهرش نامعلوم باشد. | ||
پس اين اختلاف از ناحيه معناى كلمات پيدا | |||
پس اين اختلاف از ناحيه معناى كلمات پيدا نشده، بلكه همه آن ها از اختلاف در مصداق كلمات پيدا شده، و هر مذهب و مسلكى كلمات و جملات قرآن را به مصداقى حمل كرده اند، كه آن ديگرى قبول ندارد. اين از مدلول تصورى و تصديقى كلمه، چيزى فهميده، و آن ديگرى چيزى ديگر. | |||
<span id='link10'><span> | <span id='link10'><span> | ||
==علت سبقت معانى مادى كلمات وضع شده به ذهن == | ==علت سبقت معانى مادى كلمات وضع شده به ذهن == | ||
توضيح اينكه انس و عادت (همانطورى كه گفته شده )، باعث ميشود كه ذهن آدمى در هنگام شنيدن يك كلمه ، و يا يك جمله ، به معناى مادى آن سبقت جويد، و قبل از هر معناى ديگر، آن معناى مادى و يا لواحق آن به ذهن در آيد، و ما انسانها از آنجائيكه بدنهايمان ، و قواى بدنيمان ، مادام كه در اين دنياى مادى هستيم ، در ماده غوطه ور است ، و سر و كارش همه با ماده است ، لذا مثلا اگر لفظ حيات ، و علم ، و قدرت ، و سمع ، و بصر، و كلام ، و اراده ، و رضا، و غضب ، و خلق ، و امر، و امثال آنرا مى شنويم ، فورا معناى مادى اينها به ذهن ما در مى آيد، همان معنائى كه از اين كلمات در خود سراغ داريم . | توضيح اينكه انس و عادت (همانطورى كه گفته شده )، باعث ميشود كه ذهن آدمى در هنگام شنيدن يك كلمه ، و يا يك جمله ، به معناى مادى آن سبقت جويد، و قبل از هر معناى ديگر، آن معناى مادى و يا لواحق آن به ذهن در آيد، و ما انسانها از آنجائيكه بدنهايمان ، و قواى بدنيمان ، مادام كه در اين دنياى مادى هستيم ، در ماده غوطه ور است ، و سر و كارش همه با ماده است ، لذا مثلا اگر لفظ حيات ، و علم ، و قدرت ، و سمع ، و بصر، و كلام ، و اراده ، و رضا، و غضب ، و خلق ، و امر، و امثال آنرا مى شنويم ، فورا معناى مادى اينها به ذهن ما در مى آيد، همان معنائى كه از اين كلمات در خود سراغ داريم . | ||
