صَدَف
«صَدَفَ» از مادّه «صَدْف» (بر وزن حذف) به معناى اعراض کردن شدید و بدون تفکر از چیزى است، اشاره به این که آنها نه تنها از آیات خدا روى گردانیدند بلکه با شدت از آن فاصله گرفتند، بدون این که درباره آن کمترین فکر و اندیشه اى به کار برند.
گاهى این کلمه به معناى جلوگیرى کردن و ممانعت دیگران نیز آمده است.
«صَدَف» در سوره «کهف» به معناى کناره کوه است، و از این تعبیر روشن مى شود که میان دو کناره کوه، شکافى بوده که یأجوج و مأجوج از آن وارد مى شدند، ذو القرنین تصمیم داشت آن را پر کند.
ریشه کلمه
- صدف (۵ بار)
قاموس قرآن
اعراض شديد (راغب). [انعام:157]. * [كهف:96]. صدف ناحيه و جانب كوه است يعنى:تا چون مساوى و پر كرد ميان دو ناحيه كوه را گفت:بدميد. تصادف به معنى تقابل نيز آمده است در مجمع فرموده: ازهرى گويد دو جانب كوه را صدفان گويند كه با هم محازات و تلافى (و تقابل) دارند و به قولى گويا هر يك از ديگرى اعراض كرده است. اين قول به نظر نگارنده قوى است.
