ریشه وقت
تکرار در قرآن: ۱۳(بار)
قاموس قرآن
مقدارى از زمان كه براى كارى معين شده است. فيومى در مصباح گويد: « اَلْوَقْتُ: مِقْدارٌ مِنَ الزَّمانِ مَفْرُوضٌ لِاَمْرٍما» [حجر:37-38]. گفت تو از مهلت شدگانى تا روز وقت معلوم كه قيامت باشد. * [مرسلات:11-13]. «اُقِتَّتْ» دراصل با واو است به جاى الف. و آن به معنى تعيين وقت و بيان وقت است در «رسل» آيه فوق بررسى شده و گفتهايم ظاهرا مراد از «رسل» رها شدهها و فرستادههاى عالم است نه پيامبران و آمدن قيامت وقت ايستادن و متوقف شدن آنهاست يعنى: آنگاه كه فرستادهها و رها شدهها موقوت و معينالوقت گردند براى متوقف شدن. براى چه روزى آنها با مدت رها شدهاند؟ براى روز فصل و جدايى. * [نساء:103]. كتاب كنايه از وجوب و موقوت به معنى وقتدار است يعنى نماز براى مومنان واجبى است محدودالوقت كه بايد در اوقاتش خوانده شود. ميقات: وقت معين براى كارى. و وعده اقتدار و نيز مكانى كه معين شده براى عملى مثل مواقيت حّج كه مكانهايى است براى احرام بستن چنانكه طبرسى فرموده است. عبارت راغب در بيان معنى اخير گنگ است. [اعراف:142]. ميقات درآيه به معنى وعده معين است چنانكه در صدر آيه فرموده «وَ وعَدْنامُوسى ثَلثينَ لَيْلَةً...» يعنى: به موسى سى شب وعده كرديم و آن را با ده شب اتمام نموديم پس وعده اقتدار خدا چهل شب گرديد. ايضا در آيه [اعراف:155]. و نيز در آيه [شعراء:38]. در آيه [نباء:17]. ظاهرا به معنى وقت است يعنى: روز فصل وقت رسيدن به حساب است. يا وقت از هم پاشيدگى اين عالم است. * [بقره:189]. از تو هلالها پرسند بگو آنها (براى روشن شدن) وقتها است براى مردم و حج.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| مَوَاقِيتُ | ۱ |
| مَوْقُوتاً | ۱ |
| مِيقَاتُ | ۱ |
| لِمِيقَاتِنَا | ۲ |
| لِوَقْتِهَا | ۱ |
| الْوَقْتِ | ۲ |
| لِمِيقَاتِ | ۱ |
| مِيقَاتُهُمْ | ۱ |
| مِيقَاتِ | ۱ |
| أُقِّتَتْ | ۱ |
| مِيقَاتاً | ۱ |
