روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۶۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ النَّوَادِرِ وَ هُوَ آخِرُ أَبْوَابِ الْكِتَاب-وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا

و قال ع :

إِنِّي لَأَرْحَمُ ثَلاَثَةً وَ حَقٌّ لَهُمْ أَنْ يُرْحَمُوا عَزِيزٌ أَصَابَتْهُ مَذَلَّةٌ بَعْدَ اَلْعِزِّ وَ غَنِيٌّ أَصَابَتْهُ حَاجَةٌ بَعْدَ اَلْغِنَى وَ عَالِمٌ يَسْتَخِفُّ بِهِ أَهْلُهُ وَ اَلْجَهَلَةُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۸

و آن امام عليه السّلام فرمود: «من بر سه كس رحم مى‏آورم، و ايشان سزاوار رحم آوردنند: عزيزى كه پس از عزّت ذلّتى به او اصابت كرده است، و توانگرى كه پس از توانگرى حاجتى به او اصابت كرده، و عالمى كه خانواده‏اش و گروه جاهل او را سبك ساخته، و بى‏اعتنائي مى‏كنند.

        گفت پيغمبر كه بر اين سه گروه             رحم آريد ار ز سنگيد ار ز كوه‏
         آنكه او بعد از عزيزى خوار شد             و آن كه بد با مال بى‏اموال شد
            و ان سوّم آن عالمى كاندر جهان             مبتلا گشته ميان ابلهان‏
            چون كه از عزّت به خوارى آمدن             همچو قطع عضو باشد از بدن‏