روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۰۸
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث
روي الحسن بن محبوب عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۰۷ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۰۹ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۲۰
حسن بن محبوب، از عبد اللَّه بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: مردى از انصار بديدار پدرم عليه السّلام آمد، و گفت: من بكارى عظيم گرفتار شدهام، كنيزى دارم كه با او مقاربت ميكردهام، پس روزى بعادت مألوف با او مقاربت كردم، و پس از آنكه از مقاربت با او غسل كردم از خانه بيرون شدم، چون درهمهايم را فراموش كرده بودم، بقصد برداشتن آن بخانه بازگشتم، و غلام خود را روى شكم او يافتم، پس از آن روز نه ماه حساب كردم، و او در رأس آن موعد دخترى بدنيا آورد، امام فرمود: براى تو سزاوار نيست كه با آن دختر نزديكى كنى يا او را بفروشى، بلكه تا هر زمان كه زنده باشى نفقه او را از مال خودت به او انفاق كن، و آنگاه بهنگام مردنت وصيّت كن كه از مال تو به او انفاق كنند، تا آنگاه كه خدا براى تو و او راه نجاتى بگشايد.