روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي اسحاق بن عمار قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي إِبْرَاهِيمَ ع‏ اَلرَّجُلُ يَكُونُ لَهُ عِنْدَ اَلرَّجُلِ اَلْمَالُ فَيُعْطِيهِ قَرْضاً فَيَطُولُ مَكْثُهُ عِنْدَ اَلرَّجُلِ لاَ يَدْخُلُ عَلَى صَاحِبِهِ مِنْهُ مَنْفَعَةٌ فَيُنِيلُهُ‏ اَلرَّجُلُ اَلشَّيْ‏ءَ بَعْدَ اَلشَّيْ‏ءِ كَرَاهَةَ أَنْ يَأْخُذَ مَالَهُ حَيْثُ لاَ يُصِيبُ مِنْهُ مَنْفَعَةً يَحِلُّ ذَلِكَ لَهُ فَقَالَ لاَ بَأْسَ إِذَا لَمْ يَكُونَا شَرَطَاهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۴

اسحاق بن عمّار گويد: به امام هفتم عليه السّلام عرض كردم شخصى نزد كسى مالى دارد كه باو قرض مى‏دهد و مدت اين وام طول مى‏كشد و از اين مال چيزى عائد صاحبش نمى‏شود، از اين رو بدهكار گاهگاه هديّه‏اى براى او مى‏فرستد مبادا مالش را پس بگيرد، آيا اين بر او (طلبكار) حلال است؟ فرمود: اگر با هم شرط نكرده باشند چنين چيزى را، اشكالى ندارد.