روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۰۵
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة
روي حماد عن الحلبي عن ابي عبد الله ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۰۴ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۰۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۵
حلبى گويد: امام صادق عليه السّلام در مورد شتردارى كه مشكهاى روغن را با كاروان خود حمل مىكند و بعد به صاحبش مىگويد: روغن در بيابان با شتر گم شد (بار افتاد و ما نفهميديم) يا ريخت يا راهزنان ربودند حكم آن چيست؟ فرمود: اگر شاهدانى عادل داشت كه دزدان ربودهاند يا بار در راه گم شده است پس بر عهده او چيزى نباشد، و اگر بيّنه و شاهدى نداشت ضامن است. و در مورد كسى كه با كشتى خود گندم ديگرى را حمل كند و نقصان يابد فرمود: ضامن است. گويد: عرض كردم: گاهى افزون مىشود؟ فرمود: علم دارى كه صاحب كشتى چيزى به آن افزوده؟ گفتم: نه، فرمود: پس از آن توست.