روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۴۰
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة
روي الحسن بن محبوب عن اسحاق بن عمار قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۳۹ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۴۱ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۳
اسحاق بن عمّار گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: چه مىفرمائيد در اين مورد كه شخصى به غلامش هزار درهم- يا كمتر از هزار درهم يا بيشتر- مىبخشد و بدو مىگويد: از اينكه ترا آزردهام، يا از هر ناروائى كه از من نسبت به تو صادر شده است، يا از اينكه ترا ترساندهام يا رنجاندهام مرا حلال كن، پس بنده وى را حلال مىكند بواسطه آن مالى كه بدو بخشيده است، سپس آن مولى مالى را كه به غلام بخشيده در مكانى كه غلام نهاده، مىيابد و آن را براى خود برمىگيرد، آيا اين براى او حلال است؟ فرمود: نه: عرض كردم: آيا نه اينست كه بنده و هر چه دارد از آن مولاى اوست؟ فرمود اين آن مورد نيست، سپس فرمود: به او بگو آن وجه را به غلام بازگرداند زيرا آن بر وى حلال نيست چون جان خود را با آن از آتش دوزخ و قصاص در قيامت خريدارى كرده است. گويد: عرض كردم: آيا بر آن بنده است كه اگر سال بر آن مال گذشت زكات بايد بدهد؟ فرمود: نه، مگر اينكه با آن كارى براى او كرده باشند و بنده را از زكات چيزى نمىدهند.