روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۲۵۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ التَّدْبِير

روي ابان عن عبد الرحمن قال :

وَ سَأَلْتُهُ عَنِ اَلرَّجُلِ قَالَ لِعَبْدِهِ إِنْ حَدَثَ بِي حَدَثٌ فَهُوَ حُرٌّ وَ عَلَى اَلرَّجُلِ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فِي كَفَّارَةِ يَمِينٍ أَوْ ظِهَارٍ أَ لَهُ أَنْ يُعْتِقَ عَبْدَهُ اَلَّذِي جَعَلَ لَهُ اَلْعِتْقَ إِنْ حَدَثَ بِهِ حَدَثٌ فِي كَفَّارَةِ تِلْكَ اَلْيَمِينِ قَالَ لاَ يَجُوزُ اَلَّذِي يَجْعَلُ لَهُ فِي ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۸

عبد الرّحمن بن أبى عبد اللَّه گويد: از آن حضرت پرسيدم مردى در باره بنده‏اش گفته است: چون مرگ من در رسيد او آزاد است و آن شخص كفّاره قسم يا ظهار به گردن دارد و بايد رقبه‏اى آزاد كند آيا مى‏تواند اين را به آن حساب گذاشته، كفّاره يمين قرار دهد؟ امام عليه السّلام فرمود: نه جايز نيست كه بنده‏اى را كه به او وصيّت كرده همو را كفّاره قرار دهد.