روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۹۹
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر
روي عن سليمان بن جعفر البصري عن عبد الله بن الحسين بن زيد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب ص عن ابيه عن الصادق جعفر بن محمد عن ابيه عن ابايه ع قال قال رسول الله ص :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۹۸ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۷۰۰ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۷۲
عبد اللَّه بن الحسين علوى از پدرش از امام صادق از پدرانش عليهم السّلام نقل كرده كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: خداوند متعال بيست و چهار خصلت را براى شما امّت ناخوش داشته و شما را از آن نهى فرموده و آنها عبارت است از: بخود مشغول بودن و عدم توجّه بخدا در نماز، و در دادن صدقه منّت نهادن، و ميان قبرستان خنديدن، و بدرون خانههاى مردم نظر افكندن، و به آلت تناسلى همسر نگريستن- و فرمود: موجب كورى است- و در هنگام مجامعت سخن گفتن، و فرمود: موجب لالى است (ظاهرا كورى و لالى مربوط به فرزند باشد) و خوابيدن پيش از نماز عشا، و شبنشينى پس از خواندن نماز عشا، و زير آسمان عور و بدون لنگ غسل كردن، و زير آسمان و جايى كه سقف ندارد مجامعت نمودن، و در نهر و رودخانه بدون لنگ و پوشش عورت رفتن، و فرمود: نهرها و رودخانهها خود از فرشتگان، اهل و ساكنين دارد- و بحمّام بدون لنگ و ساتر عورت وارد شدن، و ميان أذان و اقامه نماز صبح تا انجام نماز سخن گفتن، و در طوفان دريا بكشتى نشستن، و بر بام بىحفاظ و نرده خسبيدن- و فرمود: هر كس بر بامى كه حائل ندارد بخوابد خونبها ندارد و كسى ضامن خون او نيست، و نيز در خانه تنها خوابيدن شخص، و در حال حيض از زن كام گرفتن زيرا اگر فرزندى بهمرسد و پيس يا جذامى باشد جز خود كسى را مقصّر نداند، و در حال احتلام و جنابت با زن نزديكى كردن چه اگر فرزندى آورد و ديوانه باشد موجبش او بوده و كسى را ملامت نكند مگر خود را و از جنابتى كه دارد ابتدا غسل كند سپس با زن مجامعت نمايد، و با شخص مجذوم از نزديك سخن گفتن جز اينكه ميان او و مجذوم ذراعى فاصله باشد، و فرمود: از شخص جذامى بگريزيد چنان كه از شير درنده، و در كنار نهر آب جارى بول كردن، و زير درخت ميوهدار يا خرماى هسته بسته باستنجا نشستن، و در حال ايستادن كفش بپا كردن، و در اطاق يا خانه تاريك بدون چراغ رفتن، و در موضع سجده پف كردن.