روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۴۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ طَلَاقِ الْعَبْد

روي محمد بن الفضيل عن ابي الحسن ع قال :

طَلاَقُ اَلْعَبْدِ إِذَا تَزَوَّجَ اِمْرَأَةً حُرَّةً أَوْ تَزَوَّجَ وَلِيدَةَ قَوْمٍ آخَرِينَ إِلَى اَلْعَبْدِ وَ إِنْ تَزَوَّجَ وَلِيدَةَ مَوْلاَهُ كَانَ لَهُ أَنْ يُفَرِّقَ بَيْنَهُمَا أَوْ يَجْمَعَ بَيْنَهُمَا إِنْ شَاءَ وَ إِنْ شَاءَ نَزَعَهَا مِنْهُ بِغَيْرِ طَلاَقٍ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۴

محمّد بن الفضيل از امام هفتم عليه السّلام نقل كرده گويد: اگر برده زن آزادى را تزويج كرده باشد يا با كنيزى از طائفه ديگر ازدواج كرده باشد طلاق با خود اوست (يعنى طلاق بدست اوست) ولى اگر با كنيز مالك خود ازدواج كرده باشد مالك مى‏تواند ميان آن دو بى‏طلاق جدائى اندازد يا اگر بخواهد علقه زوجيّت، و اگر خواست از هم جدايشان كند بدون طلاق مى‏تواند.