روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۶۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي القاسم بن يحيي عن جده الحسن بن راشد قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَّ اَلنَّاسَ يَقُولُونَ إِنَّ اَلْمَغْفِرَةَ تَنْزِلُ عَلَى مَنْ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةَ اَلْقَدْرِ فَقَالَ يَا حَسَنُ‏ إِنَّ اَلْقَارِيجَارَ إِنَّمَا يُعْطَى أُجْرَتَهُ عِنْدَ فَرَاغِهِ وَ ذَلِكَ‏ لَيْلَةُ اَلْعِيدِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَمَا يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَعْمَلَ فِيهَا فَقَالَ إِذَا غَرَبَتِ اَلشَّمْسُ‏ صَلَّيْتَ اَلثَّلاَثَ مِنَ اَلْمَغْرِبِ وَ اِرْفَعْ يَدَيْكَ وَ قُلْ يَا ذَا اَلطَّوْلِ يَا ذَا اَلْحَوْلِ يَا مُصْطَفِيَ‏ مُحَمَّدٍ وَ نَاصِرَهُ صَلِّ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِغْفِرْ لِي كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَ نَسِيتُهُ أَنَا وَ هُوَ عِنْدَكَ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ وَ تَخِرُّ سَاجِداً وَ تَقُولُ مِائَةَ مَرَّةٍ أَتُوبُ إِلَى اَللَّهِ وَ أَنْتَ سَاجِدٌ وَ تَسْأَلُ حَوَائِجَكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۰

و قاسم بن يحيى، از جدّش، حسن بن راشد روايت كرده است كه گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه مردم ميگويند كسى كه ماه رمضان را روزه بدارد، در شب قدر مغفرت الهى بر او نازل مى‏شود، پس امام عليه السّلام فرمود: اى حسن، مزد كارگر را وقت فراغتش از كار مى‏پردازند، و مغفرت مزدى در برابر روزه است، و از اين رو آن را در شب عيد مى‏بخشند. گفتم: فدايت شوم، پس براى ما چه عملى در آن شب شايسته است؟ فرمود: چون خورشيد غروب كند سه ركعت نماز مغرب را به جاى آور و هر دو دست را به سوى آسمان بردار، و بگو: اى صاحب تفضّل و عطا، و اى مالك قدرت و قوّت بى‏انتها، اى گزيننده محمّد و يار و ياور او، درود و رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد و هر گناهى را كه مرتكب شده‏ام، و من آن را از ياد برده‏ام، در صورتى كه آن نزد تو در نامه‏اى بيان‏كننده محفوظ و مضبوط است. بر من بيامرز. سپس به سجده مى‏افتى و صد بار ميگوئى: «اتوب الى اللَّه» و در آن حال‏ سجود برآوردن حوائجت را مسألت ميكنى.