روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

روي الحسن بن محبوب عن جميل بن صالح عن محمد بن مروان قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَصُومُ حَتَّى يُقَالَ لاَ يُفْطِرُ وَ يُفْطِرُ حَتَّى يُقَالَ لاَ يَصُومُ ثُمَّ صَامَ يَوْماً وَ أَفْطَرَ يَوْماً ثُمَّ صَامَ‏ اَلْإِثْنَيْنِ‏ وَ اَلْخَمِيسَ‏ ثُمَّ آلَ‏ مِنْ ذَلِكَ إِلَى صِيَامِ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ فِي اَلشَّهْرِ اَلْخَمِيسِ فِي أَوَّلِ اَلشَّهْرِ وَ أَرْبِعَاءَ فِي وَسَطِ اَلشَّهْرِ وَ خَمِيسٍ فِي آخِرِ اَلشَّهْرِ وَ كَانَ ص يَقُولُ ذَلِكَ صَوْمُ اَلدَّهْرِ وَ قَدْ كَانَ‏ أَبِي ع‏ يَقُولُ مَا مِنْ أَحَدٍ أَبْغَضَ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ رَجُلٍ يُقَالُ لَهُ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَفْعَلُ كَذَا وَ كَذَا فَيَقُولُ لاَ يُعَذِّبُنِي اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى أَنْ أَجْتَهِدَ فِي اَلصَّلاَةِ وَ اَلصَّوْمِ‏ كَأَنَّهُ يَرَى أَنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ تَرَكَ شَيْئاً مِنَ اَلْفَضْلِ عَجْزاً عَنْهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۸

حسن بن محبوب از جميل بن صالح از محمّد بن مروان، روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چندان روزه ميگرفت كه مى‏گفتند افطار نمى‏كند، و چندان افطار مى‏كرد كه مى‏گفتند: روزه نمى‏گيرد، سپس يك روز روزه گرفت و يك روز افطار كرد، آنگاه دوشنبه و پنجشنبه را روزه گرفت، و پس از آن به روزه سه روز در ماه: پنجشنبه در اول ماه، و چهارشنبه در وسط ماه و پنجشنبه‏اى در آخر ماه بازگشت، و آن حضرت صلّى اللَّه عليه و آله مى‏فرمود: اين، روزه دهر- يعنى روزه همگى دوران زندگى- است. و پدرم عليه السّلام مى‏فرمود: هيچ كس نزد خداى عزّ و جلّ مبغوض‏تر از آن كس نيست كه به او بگويند: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چنين و چنان مى‏كرد، و اوبگويد: خداى عزّ و جلّ مرا به علّت كوشش در نماز و روزه عذاب نمى‏فرمايد! گوئى كه او چنين مى‏پندارد كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چيزى از فضيلت را به علت ناتوانيش از انجام آن ترك كرده است!.