روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۱۶
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع
و روي ابو الجارود عن ابي جعفر ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۱۵ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۱۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۱
ابو الجارود از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: «همانا رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله به امير المؤمنين عليهم السّلام فرمود: من هر چه را كه براى خود دوست ميدارم براى تو نيز دوست ميدارم، و هر آنچه كه براى خود ناخوش و مكروه ميدارم براى تو نيز آن را ناخوش ميدارم (پس اين توصيهها را بكار بند) هرگز انگشترى طلا بر انگشت خويش مكن، زيرا آن زينت تو در آخرت يا در بهشت خواهد بود (نه در دنيا)، و نيز جامه سرخ (قرمزى) را بر تن مكن كه آن از جمله رداهاى ابليس است (يا اصولا لباس سرخ لباس مورد علاقه شيطانست) و در هنگام سوارى بر بالش (يا زير انداز پنبهاى كه موقع سوارى بر پشت شتر انداخته و روى آن مىنشستهاند) سرخ رنگ سوار مشو، كه شيطان بر آن سوار مىشود، و جامه حرير مپوش كه خداوند متعال در روزى كه با او ملاقات كنى و يا در روز قيامت پوست بدنت را ميسوزاند» و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پوشيدن حرير يا ابريشمى خالص را براى هيچ مردى از مردان تجويز نفرمود مگر براى عبد الرّحمن بن عوف، و سببش اين بود كه بدن او بسيار شپش ميگذاشت، يا مرد پر شپشى بود.