روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۸۱

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عنه عن احمد عن ابن محبوب عن جميل بن صالح قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَّ لَنَا فَتَاةً كَانَتْ تَرَى اَلْكَوْكَبَ مِثْلَ اَلْجَرَّةِ قَالَ نَعَمْ وَ تَرَاهُ‏ مِثْلَ اَلْحُبِّ قُلْتُ إِنَّ بَصَرَهَا ضَعُفَ فَقَالَ اُكْحُلْهَا بِالصَّبِرِ وَ اَلْمُرِّ وَ اَلْكَافُورِ أَجْزَاءً سَوَاءً فَكَحَلْنَاهَا بِهِ فَنَفَعَهَا

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۴۰

جميل بن صالح گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: ما دختركى داريم كه ستاره را باندازه يك سبو مى‏بيند؟ فرمود: آرى و اكنون باندازه يك خمره مى‏بيند عرضكردم: همانا چشمش ضعيف شده؟ فرمود: با صبر و كافور و مرّ كه هر كدام بيك اندازه باشد سرمه بچشمش بكش و ما اين كار را كرديم و سودمند واقع شد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۴۳۴

جميل بن صالح مى‏گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: ما دخترى داريم كه ستاره را به اندازه يك كوزه مى‏بيند. فرمود: آرى، و اينك آن را به اندازه يك دانه مى‏بيند. عرض كردم [چنين است‏] چشمش ضعيف شده. فرمود: صبر و مرّ و كافور را سرمه كن و با مقدار برابر به چشم او بكش و ما چشم او بدان سرمه كشيديم و براى او مفيد افتاد.