روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۲۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل و غيره عن منصور بن يونس عن ابن اذينه عن عبد الله بن النجاشي قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أُولََئِكَ اَلَّذِينَ‏ يَعْلَمُ اَللََّهُ مََا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِيغاً يَعْنِي وَ اَللَّهِ فُلاَناً وَ فُلاَناً وَ مََا أَرْسَلْنََا مِنْ رَسُولٍ إِلاََّ لِيُطََاعَ‏ بِإِذْنِ اَللََّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جََاؤُكَ‏ فَاسْتَغْفَرُوا اَللََّهَ وَ اِسْتَغْفَرَ لَهُمُ‏ اَلرَّسُولُ‏ لَوَجَدُوا اَللََّهَ تَوََّاباً رَحِيماً يَعْنِي وَ اَللَّهِ‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ وَ عَلِيّاً ع‏ مِمَّا صَنَعُوا أَيْ لَوْ جَاءُوكَ بِهَا يَا عَلِيُ‏ فَاسْتَغْفَرُوا اَللَّهَ مِمَّا صَنَعُوا وَ اِسْتَغْفَرَ لَهُمُ‏ اَلرَّسُولُ‏ لَوَجَدُوا اَللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً فَلاََ وَ رَبِّكَ لاََ يُؤْمِنُونَ حَتََّى يُحَكِّمُوكَ فِيمََا شَجَرَ بَيْنَهُمْ‏ فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ هُوَ وَ اَللَّهِ‏ عَلِيٌ‏ بِعَيْنِهِ ثُمَّ لاََ يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمََّا قَضَيْتَ‏ عَلَى لِسَانِكَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ يَعْنِي بِهِ مِنْ وَلاَيَةِ عَلِيٍ‏ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً لِعَلِيٍ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۷۳

عبد اللَّه نجاشى گويد: شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه در تفسير گفتار خداى عز و جل «اينان همان كسانى هستند كه خدا ميداند در دلهاشان چيست از آنها روى بگردان و پندشان ده و بگو در باره خودشان گفتارى رسا» (سوره نساء آيه ۶۳) فرمود: مقصود بخدا سوگند فلان و فلان است، (و در آيه بعد) «و هيچ پيغمبرى نفرستاديم مگر اينكه باذن خدا فرمانش ببرند، و اگر آنها وقتى بخودشان ستم كردند پيش تو آمده و از خدا آمرزش خواسته بودند و پيغمبر براى ايشان آمرزش خواسته بود قطعا خدا را توبه‏پذير و مهربان مييافتند» فرمود: بخدا مقصود پيغمبر (ص) و على عليه السّلام است كه در پيش آنها (بيايند و) از كرده خود آمرزش خواهند، يعنى اى على اگر بنزد تو مى‏آمدند و از كرده‏هاى خود از خدا آمرزش ميخواستند و پيغمبر نيز براى ايشان آمرزش خواسته بود قطعا خدا را توبه‏پذير و مهربان مييافتند، (و در آيه بعد از آن) «نه، بپروردگارت سوگند ايمان ندارند تا تو را در اختلاف ميان خويش حاكم سازند» امام صادق عليه السّلام فرمود: مقصود از اختلاف ميان آنها همان على عليه السّلام است «سپس در دلهاى خويش ملالى نيابند از آنچه تو حكم كرده‏اى» يعنى بزبان تو اى رسول خدا يعنى در باره اعلام ولايت على عليه السّلام «و بى‏چون و چرا تسليم شوند» يعنى تسليم خلافت و ولايت على عليه السّلام شوند.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۸۴

عبد اللَّه نجاشى مى‏گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه در باره آيه أُولئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغاً «۳» فرمود: بخدا سوگند مقصود فلانى و فلانى است، و مقصود از اين آيه مباركه: وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً «۴» فرمود: بخدا مقصود پيامبر و على است كه نزد آنها بيايند و از كردار خود آمرزش طلبند. يعنى اى على! اگر نزد تو مى‏آمدند و از كردار خود از خدا آمرزش مى‏طلبيدند و پيامبر نيز براى آنها آمرزش خواسته بود حتما خداوند را توبه‏پذير و مهربان مى‏ديدند، و در آيه بعد: فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيما __________________________________________________

(۳) «اينان همان كسانى هستند كه خدا مى‏داند در دلهاشان چيست، از آنها روى بگردان و پندشان ده و در باره خودشان گفتارى رسا بگو» (سوره نساء/ آيه ۶۳).
(۴) «هيچ پيامبرى را نفرستاديم جز آنكه ديگران به امر خدا بايد مطيع فرمان او شوند، و اگر به هنگامى كه مرتكب گناهى شدند نزد تو آمده بودند و از خدا آمرزش خواسته بودند و پيامبر از ايشان آمرزش خواسته بود خدا را توبه پذير و مهربان مى‏يافتند» (سوره نساء/ آيه ۶۴).

شَجَرَ بَيْنَهُمْ «۱» امام صادق عليه السّلام فرمود: مقصود از اختلاف ميان آنها و على است. ... ثُمَّ لا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ ... «۲» يعنى به زبان تو اى پيامبر در باره اعلان ولايت على عليه السّلام، ... وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً «۳»، يعنى تسليم ولايت على شوند. __________________________________________________

(۱) «نه، سوگند به پروردگارت كه ايمان نياورند مگر آنكه در نزاعى كه ميان آنهاست تو را داور قرار دهند» (سوره نساء/ آيه ۶۵).
(۲) «و از حكمى كه تو مى‏دهى هيچ ناخشنود نشوند» (سوره نساء/ آيه ۶۵).
(۳) «و سراسر تسليم آن گردند» (سوره نساء/ آيه ۶۵).