روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۷۷

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

حميد بن زياد عن محمد بن ايوب عن علي بن اسباط عن الحكم بن مسكين عن يوسف بن صهيب عن ابي عبد الله ع قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ أَقْبَلَ يَقُولُ‏ لِأَبِي بَكْرٍ فِي اَلْغَارِ اُسْكُنْ فَإِنَّ اَللَّهَ مَعَنَا وَ قَدْ أَخَذَتْهُ اَلرِّعْدَةُ وَ هُوَ لاَ يَسْكُنُ فَلَمَّا رَأَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ حَالَهُ قَالَ لَهُ تُرِيدُ أَنْ أُرِيَكَ أَصْحَابِي مِنَ اَلْأَنْصَارِ فِي مَجَالِسِهِمْ يَتَحَدَّثُونَ فَأُرِيَكَ‏ جَعْفَراً وَ أَصْحَابَهُ فِي اَلْبَحْرِ يَغُوصُونَ قَالَ‏ نَعَمْ فَمَسَحَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ بِيَدِهِ عَلَى وَجْهِهِ فَنَظَرَ إِلَى‏ اَلْأَنْصَارِ يَتَحَدَّثُونَ وَ نَظَرَ إِلَى‏ جَعْفَرٍ ع‏ وَ أَصْحَابِهِ فِي اَلْبَحْرِ يَغُوصُونَ فَأَضْمَرَ تِلْكَ اَلسَّاعَةَ أَنَّهُ سَاحِرٌ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۷۷

امام صادق عليه السّلام فرمود: شنيدم از پدرم امام باقر عليه السّلام كه فرمود: رسول خدا (ص) در غار ثور رو بابى بكر كرده فرمود: آرام باش كه براستى خدا با ماست، ولى او كه لرزه اندامش را گرفته بود آرام نميشد، رسول خدا (ص) كه حال او را ديد بدو فرمود: ميخواهى من اصحاب خود را از انصار مدينه همان طور كه در مجالس خود نشسته و با هم سخن ميگويند بتو نشان دهم، و همچنين جعفر و همراهان او را كه در دريا شناورى ميكنند بتو نشان دهم؟ ابو بكر گفت: آرى، رسول خدا (ص) دستش را بچهره او كشيد، ابو بكر نگاه كرد انصار را كه نشسته بودند و با هم سخن ميكردند مشاهده كرد و همچنين جعفر و همراهانش را كه در دريا شنا ميكردند بديد، پس در همان ساعت بدل گرفت كه آن حضرت جادوگر است.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۰۷

حديد از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: آن هنگام كه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به معراج رفت، روز پس از آن بنشست و جريان معراج را براى مردم باز گفت. آنها به ايشان گفتند: بيت المقدس را براى ما توصيف كن. حضرت توصيف بيت المقدس را براى ايشان آغازيد. و چون شب بدان جا رفته بود توصيف آن بر او مشتبه شد، پس جبرئيل نزد آن حضرت آمد و عرض كرد: بدينسو نگر. حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بدان سو نگريست و بيت المقدس در نظرش هويدا گشت و همچنان نگاه مى‏كرد و براى مردم توصيف مى‏كرد و سپس مشخصات كاروان آنها را كه در راه شام ديده بود براى ايشان توصيف كرد و آن گاه فرمود: اين كاروان فلان قبيله است كه هنگام طلوع خورشيد درخواهد رسيد و در پيشاپيش آنها شترى خاكسترى- يا قرمز- قرار دارد. قريش سوارى فرستادند تا آن كاروان را برگرداند ولى همان هنگام برآمدن آفتاب، كاروان در رسيد. قرطة بن عبد عمرو گفت: افسوس كه من اينك براى تو جوانى قوى‏ نيستم كه پندارى در يك شب تا بيت المقدس رفتم و برگشتم.