روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۴۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن يحيي الحلبي عن مالك الجهني قال قال ابو جعفر ع :

يَا مَالِكُ‏ أَنْتُمْ‏ شِيعَتُنَا أَ لاَ تَرَى أَنَّكَ تُفْرِطُ فِي أَمْرِنَا إِنَّهُ لاَ يُقْدَرُ عَلَى صِفَةِ اَللَّهِ فَكَمَا لاَ يُقْدَرُ عَلَى صِفَةِ اَللَّهِ كَذَلِكَ لاَ يُقْدَرُ عَلَى صِفَتِنَا وَ كَمَا لاَ يُقْدَرُ عَلَى صِفَتِنَا كَذَلِكَ لاَ يُقْدَرُ عَلَى صِفَةِ اَلْمُؤْمِنِ إِنَّ اَلْمُؤْمِنَ لَيَلْقَى اَلْمُؤْمِنَ فَيُصَافِحُهُ فَلاَ يَزَالُ اَللَّهُ يَنْظُرُ إِلَيْهِمَا وَ اَلذُّنُوبُ تَتَحَاتُّ عَنْ وُجُوهِهِمَا كَمَا يَتَحَاتُّ اَلْوَرَقُ مِنَ اَلشَّجَرِ حَتَّى يَفْتَرِقَا فَكَيْفَ يُقْدَرُ عَلَى صِفَةِ مَنْ هُوَ كَذَلِكَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۳۵

از مالك جهنى كه امام باقر (ع) فرمود: اى مالك، شماها شيعه ما هستيد، نمى‏دانى (كه در باره ما مبالغه مى‏كنى خ ل) كه در كار ما تقصير مى‏كنى، به راستى كه توانائى بر كار و وصف خدا نيست و چنانچه توانائى بر كار و وصف خدا نيست، توانائى بر كار و وصف مخصوص ما هم نيست و چنانچه توانائى بر كار و وصف مخصوص ما نيست، توانائى بر كار و وصف مؤمن هم نيست، به راستى مؤمنى به مؤمن ديگر بر مى‏خورد و به او دست مى‏دهد و پيوسته خدا بدانها نگاه مى‏كند و گناهان از روى آنها فرو مى‏ريزد چنانچه برگ از درخت تا از هم جدا شوند. چگونه توانائى است بر وصف آنكه چنين است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶۰

مالك جهنى گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود اى مالك گمان مبر كه شما شيعيان در باره ما مبالغه ميكنيد، همانا خدا را نتوان وصف كرد، و چنان كه خدا را نتوان وصف كرد، ما را نيز نتوان وصف نمود و چنان كه ما را نتوان وصف نمود، مؤمن را نيز نتوان وصف نمود، زيرا مؤمن با مؤمن ملاقات ميكند و باو دست ميدهد، پس همواره خدا بآنها توجه فرمايد و گناهان از رخسارشان مانند برگ درخت‏ فرو ريزد تا از يك ديگر جدا شوند، پس چگونه وصف كسى كه چنين باشد توان كرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۵۷

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از يحيى حلبى، از مالك جهنى روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «اى مالك! شما شيعيان ماييد، و چنان اعتقاد نداشته باشى كه تو در امر ما افراط مى‏كنى و از حد در مى‏گذرى؛ زيرا كه كسى قدرت بر صفت خدا ندارد و نمى‏تواند كه صفات او را وصف و شرح نمايد؛ پس چنان كه قدرت بر صفت خدا نمى‏توان داشت، همچنين كسى قدرت بر صفت ما ندارد، و چنان كه قدرت بر صفت ما نمى‏توان داشت، همچنين كسى قدرت بر صفت مؤمن ندارد. به درستى كه مؤمن مؤمنى را ملاقات مى‏كند و با او مصافحه مى‏نمايد؛ پس خدا پيوسته به سوى ايشان نظر مى‏كند، و گناهان از روى‏هاى ايشان فرو مى‏ريزد، چنان كه برگ از درخت فرو مى‏ريزد، تا وقتى كه از هم جدا شوند؛ پس تو چگونه قدرت دارى بر صفت كسى كه همچنين باشد».