روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن عمر بن عبد العزيز عن بعض اصحابنا عن داود الرقي قال :

إِنِّي كُنْتُ أَسْمَعُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَكْثَرَ مَا يُلِحُّ بِهِ فِي اَلدُّعَاءِ عَلَى اَللَّهِ بِحَقِّ اَلْخَمْسَةِ يَعْنِي‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ وَ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ وَ فَاطِمَةَ وَ اَلْحَسَنَ‏ وَ اَلْحُسَيْنَ ص‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۲۹

از داود رقّى، گويد: من شنيدم كه امام صادق (ع) بيشتر اصرارش در حال دعا به‏ حق پنج تن بود، يعنى رسول خدا (ص) و أمير مؤمنان و فاطمه و حسن و حسين (ع).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۷۲

داود رقى گويد: من شنيدم كه حضرت صادق عليه السّلام بيشتر چيزى كه در هنگام دعا بر آن اصرار داشت اين بود كه خدا را بحق پنج تن ميخواند، يعنى رسول خدا و امير المؤمنين و فاطمة و حسن و حسين صلوات اللَّه عليهم اجمعين.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۵۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از عمر بن عبد العزيز، از بعضى از اصحاب ما، از داود رقّى روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام مى‏شنيدم كه بيشتر چيزى كه به آن بر خدا الحاح و اصرار مى‏نمود، به حقّ پنج كس بود؛ يعنى رسول اللَّه و اميرالمؤمنين و فاطمه و حسن و حسين- صلوات اللَّه عليهم-.