روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۰۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن صفوان عن ميسر بن عبد العزيز عن ابي عبد الله ع قال قال لي :

يَا مُيَسِّرُ اُدْعُ وَ لاَ تَقُلْ إِنَّ اَلْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لاَ تُنَالُ إِلاَّ بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ يَسْأَلْ‏ لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ يَا مُيَسِّرُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلاَّ يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۷

از ميسر بن عبد العزيز كه امام صادق (ع) به من فرمود: اى ميسر! دعا كن و مگو كه امر گذشته است، راستى در نزد خدا عز و جل مقامى است كه بدان نتوان رسيد جز به در خواست، اگر چنانچه بنده‏اى دهان خود بندد و درخواستى نكند چيزى به او داده نشود، تو درخواست كن تا به تو بدهند، اى ميسر! هيچ درى كوبيده نشود جز آنكه در معرض آن قرار گيرد كه به روى كوبنده خود باز شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۱۱

ميسر بن عبد العزيز گويد: حضرت صادق عليه السلام بمن فرمود: اى ميسر دعا كن و مگو كه كار گذشته است و آنچه مقدر شده همان شود (و دعا اثرى ندارد)، همانا نزد خداى عز و جل منزلت و مقامى است كه بدان نتوان رسيد جز بدرخواست و مسألت، و اگر بنده‏اى دهان خود ببندد و درخواست نكند چيزى باو داده نشود، پس درخواست كن تا بتو داده شود، اى ميسر هيچ درى نيست كه كوبيده شود جز اينكه اميد آن رود كه بروى كوبنده باز شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۹۹

ابوعلى اشعرى، از محمد بن عبدالجبّار، از صفوان، از ميسّر بن عبدالعزيز، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: حضرت به من فرمود كه: «اى ميسّر! دعا بكن و مگو كه امر مفروغ منه است (يعنى فراغ از آن حاصل شده و هر چه مقدّر شده، مى‏شود). به درستى كه در نزد خدا منزله و مرتبه بزرگى است كه به آن نمى‏توان رسيد، مگر به مسئلت و دعا. و اگر بنده‏اى دهان خود را ببندد و از خدا سؤال نكند، چيزى به او عطا نشود، پس سؤال كن تا عطا شود. اى ميسّر! به درستى كه هيچ درى نيست كه كوبيده شود، مگر آنكه نزديك است كه از براى صاحب آن گشوده شود».