روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۲۵
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن عبد الرحمن بن الحجاج قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۱۲۴ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۱۲۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۲۷
از عبد الرحمن بن حجّاج، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: مردى كارى مىكند و از آن ترسان و نگران است و سپس كارِ خيرى مىكند و شبه عُجب و خودبينى او را مىگيرد. فرمود: حال نخستِ او كه حال خوف است بهتر است از حال عُجب او.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۴۲۸
عبد الرحمن بن حجاج گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: مردى عملى (گناهى) مىكند و از آن ترسان و هراسان مىشود، سپس كار نيكى ميكند و او را شبه عجبى ميگيرد (و بكار نيكش ميبالد). ۲ امام فرمود: او در حالت اولش با ترس بهتر است از حالت عجب و خود بينش.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷۴۳
على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از عبد الرحمان بن حجّاج روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: مردى عملى مىكند و او بسيار ترسان است. بعد از آن، چيزى از كار نيك را به عمل مىآورد، و گويا عجب به آن، در او داخل مىشود. و فرمود كه: «آن كس، در حالت اوّلش كه ترسان است، حالش بهتر است از حالى كه در حال عجب خويش دارد».