روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۳۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن موسي بن سعدان عن عبد الله بن القاسم عن عبد القهار عن جابر الجعفي عن ابي جعفر ع قال قال رسول الله ص :

مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَحْيَا حَيَاتِي وَ يَمُوتَ مِيتَتِي وَ يَدْخُلَ اَلْجَنَّةَ اَلَّتِي وَعَدَنِيهَا رَبِّي وَ يَتَمَسَّكَ بِقَضِيبٍ غَرَسَهُ رَبِّي بِيَدِهِ‏ فَلْيَتَوَلَ‏ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع‏ وَ أَوْصِيَاءَهُ مِنْ بَعْدِهِ فَإِنَّهُمْ لاَ يُدْخِلُونَكُمْ‏ فِي بَابِ ضَلاَلٍ وَ لاَ يُخْرِجُونَكُمْ مِنْ بَابِ هُدًى فَلاَ تُعَلِّمُوهُمْ فَإِنَّهُمْ أَعْلَمُ مِنْكُمْ وَ إِنِّي سَأَلْتُ رَبِّي أَلاَّ يُفَرِّقَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ‏ اَلْكِتَابِ‏ حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ اَلْحَوْضَ هَكَذَا وَ ضَمَّ بَيْنَ إِصْبَعَيْهِ وَ عَرْضُهُ مَا بَيْنَ‏ صَنْعَاءَ إِلَى‏ أَيْلَةَ فِيهِ قُدْحَانُ‏ فِضَّةٍ وَ ذَهَبٍ عَدَدَ اَلنُّجُومِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۵۱

امام باقر (ع) فرمود: رسول خدا (ص) مى‏فرمود: هر كه را خوش آيد كه چون من زنده باشد و به مرگ من بميرد و به بهشتى رود كه پروردگارم آن را به من وعده كرده و به شاخه‏اى كه پروردگارم كاشته بچسبد، بايد على بن ابى طالب و اوصياء پس از او را دوست و پيرو باشد زيرا آنها شما را در باب گمراهى در نياورند و از باب هدايت بدر نبرند، به آنها چيزى نياموزيد كه از شماها داناترند و به راستى من از پروردگار خود خواستم كه ميان آنها و قرآن جدائى نياندازد تا سر حوض بر من در آيند هم چنين (آن حضرت دو انگشت خود را به هم چسبانيد) پهناى آن حوض از صنعاء است تا ايله، در آن به شماره اختران قدحهاى نقره و طلا است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۹۹

پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: هر كه را خوش آيد كه چون من زندگى كند و چون من بميرد و در بهشتى كه خدا مرا وعده داده در آيد و بشاخه‏اى كه پروردگارم بدست قدرت خود كاشته دست آويزد، بايد على بن ابى طالب و جانشينانش را اطاعت كند، زيرا آنها شما را بهيچ در گمراهى در نياورده و از هيچ در هدايت‏ خارج نكنند شما بايشان ياد ندهيد كه آنها از شما داناترند من از پروردگارم خواستم كه ميان آنها و قرآن جدائى نيندازد تا سر حوض بر من وارد شوند، اين چنين- دو انگشت (سبابه) خود را بهم چسبانيد- پهناى آن حوض بمسافت ميان صنعاء تا ايلة است و بعدد ستارگان جامهاى سيمين و زرين دارد

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۸۳

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از موسى بن سعدان، از عبداللَّه بن قاسم، از عبد القهّار، از جابر جُعفى، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه او را شاد گرداند كه به روش زندگى من زندگى كند، و به روش مردن من بميرد، و داخل شود در آن بهشتى كه پروردگار من مرا وعده فرموده، و چنگ زند به شاخ درختى كه پروردگار من آن را به دست قدرت خود غَرس فرموده، پس بايد كه على بن ابى‏طالب عليه السلام و اوصياى بعد از او را دوست دارد. پس به درستى كه ايشان شما را در راه گمراهى داخل نمى‏كنند، و شما را از درِ راه راست، بيرون نمى‏برند. پس ايشان را تعليم مدهيد؛ زيرا كه ايشان، از شما داناترند. و به درستى كه من، از پروردگار خويش درخواستم كه در ميانه ايشان و كتاب خود (كه قرآن است) جدايى نيندازد، تا در نزد حوض كوثر بر من وارد شوند همچنين- و حضرت دو انگشت سبابه خويش را به هم ضمّ فرمود- و فرمود كه: پهناى آن حوض به قدر مسافت ميان صنعاء و ايله است. «۱» (و به هر تقدير، مراد حضرت عليه السلام بيان وسعت آن حوض است، نه تقدير اندازه آن؛ زيرا كه اندازه آن بسيار بيش از اين است). و در كنار آن حوض، قدح‏هاى نقره و طلا است، به‏ __________________________________________________

(۱). و صنعاء شهرى است در يمن. و أيله به فتح همزه، كوهى است در ميانه مكّه و مدينه، و شهرى است در ميانه يَنْبُعْ ومصر و به كسر همزه، دهى است در باخرز. (مترجم)                                                                                                                     شماره ستارگان».