روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۱۲
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ
علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابن اذينه عن محمد بن حكيم عن ميمون البان قال :
| الکافی جلد ۱ ش ۳۱۱ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۳۱۳ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۳۳۵
ميمون البان گويد: من از امام صادق (ع) در جواب سؤال از معنى اول و آخر شنيدم كه فرمود: اول يعنى آغازى كه پيش از او آغازى نبوده و نخستى بر او پيشى نجسته و آخرى است كه نهايت ندارد چنانچه از اين كلمه در وصف مخلوق فهم شود ولى قديم است و اول است و آخر، هميشه بوده و هميشه خواهد بود، او را نه آغازى است و نه انجامى، پديدش بر او واقع نشود و از حالى به حالى نگردد، آفريننده هر چيزى است
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۵۷
چون از امام صادق (ع) راجع باول و آخر سؤال شد، فرمود: اولى است كه پيش از او اولى نبوده و آغازى او را سبقت نگرفته [از چيزى پيش از خود پديد نيامده] و آخريست كه آخريتش از ناحيه پايان نيست چنان كه از صفت مخلوقين فهميده مىشود (چنان كه گوئيم جمعه آخر هفته است كه آخر بودن جمعه از ناحيه پايان هفته بودنش ميباشد) ولى خدا قديمست، اولست، آخر است، هميشه بوده و هميشه ميباشد بدون آغاز و بدون پايان پديد آمدن بر او وارد نشود و از حالى بحالى نگردد، خالق همه چيز است.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۳۷۱
على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عُمير، از ابن اذينه، از محمد بن حكيم، از ميمون البان روايت كرده است كه گفت: از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام شنيدم در حالى كه از او سؤال شد از معنى اول و آخر كه حضرت فرمود: «اول است بىآنكه اولى پيش از او باشد، يا پديدآورندهاى كه بر او پيشى گرفته باشد. و آخر است بى آنكه انتهايى داشته باشد؛ چنانچه از صفت آفريدگان تعقل مىشود، وليكن قديم است و اول و آخر كه هميشه بوده و هميشه خواهد بود، بىابتدا و نهايت و حدوث بر او واقع نمىشود، و از حالى به حالى نمىگردد و آفريننده هر چيزى است».
