روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۳۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد بن عيسي عن ابراهيم بن عمر اليماني عن ابان بن ابي عياش عن سليم بن قيس و محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن ابي عمير عن عمر بن اذينه و علي بن محمد عن احمد بن هلال عن ابن ابي عمير عن عمر بن اذينه عن ابان بن ابي عياش عن سليم بن قيس قال سمعت عبد الله بن جعفر الطيار يقول :

كُنَّا عِنْدَ مُعَاوِيَةَ أَنَا وَ اَلْحَسَنُ‏ وَ اَلْحُسَيْنُ‏ وَ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ عَبَّاسٍ‏ وَ عُمَرُ اِبْنُ أُمِّ سَلَمَةَ وَ أُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ فَجَرَى بَيْنِي وَ بَيْنَ‏ مُعَاوِيَةَ كَلاَمٌ فَقُلْتُ‏ لِمُعَاوِيَةَ سَمِعْتُ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ يَقُولُ أَنَا أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ‏ ثُمَّ أَخِي‏ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ‏ أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ‏ فَإِذَا اُسْتُشْهِدَ عَلِيٌ‏ فَالْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍ‏ أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ‏ ثُمَّ اِبْنِيَ‏ اَلْحُسَيْنُ‏ مِنْ بَعْدِهِ‏ أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ‏ فَإِذَا اُسْتُشْهِدَ فَابْنُهُ‏ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ‏ أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ‏ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا عَلِيُ‏ ثُمَّ اِبْنُهُ‏ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ‏ أَوْلى‏ََ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ‏ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا حُسَيْنُ‏ ثُمَّ يُكَمِّلُهُ اِثْنَيْ عَشَرَ إِمَاماً تِسْعَةً مِنْ وُلْدِ اَلْحُسَيْنِ‏ قَالَ‏ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ وَ اِسْتَشْهَدْتُ‏ اَلْحَسَنَ‏ وَ اَلْحُسَيْنَ‏ وَ عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ‏ وَ عُمَرَ اِبْنَ أُمِّ سَلَمَةَ وَ أُسَامَةَ بْنَ زَيْدٍ فَشَهِدُوا لِي عِنْدَ مُعَاوِيَةَ قَالَ‏ سُلَيْمٌ‏ وَ قَدْ سَمِعْتُ ذَلِكَ مِنْ‏ سَلْمَانَ‏ وَ أَبِي ذَرٍّ وَ اَلْمِقْدَادِ وَ ذَكَرُوا أَنَّهُمْ سَمِعُوا ذَلِكَ مِنْ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۵۷۱

از سليم بن قيس، گويد: از عبد الله بن جعفر طيار شنيدم مى‏فرمود: ما نزد معاويه بوديم، من بودم و حسن و حسين و عبد الله بن عباس و عمر بن ام سلمه و اسامة بن زيد، ميان من و معاويه سخنى شد، من به معاويه گفتم كه: من از رسول خدا (ص) شنيدم مى‏فرمود: من نسبت به مؤمنان از خودشان اولى هستم، سپس برادرم على بن ابى طالب به مؤمنان از خودشان اولى است و چون على شهيد شود، حسن بن على به مؤمنان از خودشان اولى است سپس پسرم حسين پس از او به مؤمنان از خودشان اولى است و چون شهيد شود، پسرش على بن الحسين بر مؤمنان از خودشان اولى است، اى على تو محققاً او را درك مى‏كنى (شهادت على" ع" در سال چهل هجرى بوده و ولادت امام سجاد در سال ۳۸ هجرى بوده است) سپس پسرش محمد بن على اولى است به مؤمنان از خودشان، و اى حسين تو او را درك مى‏كنى و سپس توئى كه از نژاد خود ۱۲ امام آورى و كامل كنى (سپس آنها را تا ۱۲ امام كامل كرد، اين جمله از كلام عبد اللَّه بن جعفر است- از مجلسى ره) كه همه از اولاد حسين باشند. عبد اللَّه بن جعفر گويد: من، حسن و حسين و عبد اللَّه بن عباس و عمر بن أم سلمه بن زيد را براى گفتار خود، به گواهى طلبيدم و در حضور معاويه براى من گواهى دادند، سليم گويد: من اين حديث را از سلمان و أبو ذر و مقداد هم شنيدم و گفتند: ما آن را از رسول خدا (ص) شنيديم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۷۴

سليم بن قيس گويد: شنيدم عبد اللَّه بن جعفر طيار گفت: من و حسن و حسين و عبد اللَّه بن عباس و عمر بن ام سلمه و اسامة بن زيد نزد معاويه بوديم كه ميان من و معاويه سخن درگرفت. من بمعاويه گفتم: من از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شنيدم كه ميفرمود: من نسبت بمؤمنين از خود آنها اولى هستم، سپس برادرم على بن ابى طالب نسبت بمؤمنين از خودشان اولى است و چون على عليه السلام شهيد شد حسن بن على نسبت بمؤمنين از خودشان أولى است، آنگاه پس از او پسرم حسين نسبت بمؤمنين از خودشان اولى است و چون او شهيد شود، پسرش على بن الحسين نسبت بمؤمنين از خودشان اولى است، اى على! (بن ابى طالب) تو او را درك ميكنى، سپس پسرش محمد بن على، نسبت بمؤمنين از خودشان اولى است، و اى حسين! تو او را درك ميكنى. سپس تو دوازده امام را كامل ميكنى،- مقصود ۹ امام از فرزندان حسين است-. عبد اللَّه بن جعفر گويد: من از حسن و حسين و عبد اللَّه بن عباس و عمر بن ام سلمه و اسامة بن زيد (كه در محضر معاويه حاضر بودند) گواهى خواستم، آنها نزد معاويه بسخن من گواهى دادند. سليم گويد: و من هم اين حديث را از سلمان و ابو ذر و مقداد شنيدم و آنها گفتند: ما اين حديث را از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم شنيده‏ايم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۷۹۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از حمّاد بن عيسى، از ابراهيم بن عمر يمانى، از ابان بن ابى عيّاش، از سليم بن قيس و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن ابى عمير، از عمر بن اذينه و على بن محمد، از احمد بن هلال، از ابن ابى عمير، از عمر بن اذينه، از ابا ابى عيّاش، از سليم بن قيس روايت كرده‏اند كه گفت: شنيدم از عبداللَّه بن جعفر طيّار كه مى‏گفت: من و امام حسن و امام حسين و عبداللَّه بن عبّاس و عمر بن امّ سلمه و اسامة بن زيد در نزد معاويه بوديم كه در ميان من و معاويه سخنى رفت، پس من به معاويه گفتم كه: شنيدم از رسول خدا صلى الله عليه و آله كه مى‏فرمود: «من سزاوارترم به مؤمنان از خود ايشان و بعد از من، برادرم‏ على بن ابى‏طالب سزاوارتر است به مؤمنان از خود ايشان، و چون آن حضرت عليه السلام شهيد شود، حسن بن على سزاوارتر است به مؤمنان از خود ايشان و بعد از حسن پسرم حسين سزاوارتر است به مؤمنان از خود ايشان، و چون آن حضرت عليه السلام شهيد شود پسرش على بن الحسين سزاوارتر است به مؤمنان از خود ايشان، و زود باشد كه تو او را دريابى اى على، پس پسرش محمد بن على سزاوارتر است به مؤمنان از خود ايشان، و زود باشد كه تو او را دريابى اى حسين، بعد از آن پيغمبر دوازده امام را تمام گردانيد كه هفت امام ديگر را ذكر فرمود و نه امام از ايشان از فرزندان حسين‏اند». عبداللَّه بن جعفر مى‏گويد كه: از امام حسن و امام حسين و عبداللَّه بن عبّاس و عمر بن امّ سلمه و اسامة بن زيد شهادت خواستم و همه در نزد معاويه براى من شهادت دادند و سليم بن قيس گفت كه: اين حديث را از سلمان و ابوذر و مقداد شنيدم و ذكر كردند كه ايشان اين را از رسول خدا شنيده‏اند.