روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۳۳۰
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
علي بن محمد و محمد بن ابي عبد الله عن اسحاق بن محمد النخعي قال حدثني سفيان بن محمد الضبعي قال :
الکافی جلد ۱ ش ۱۳۲۹ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۳۳۱ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۴۹۷
سفيان بن محمد ضبعى گويد: نامه به ابى محمد امام عسكرى (ع) نوشتم و از آن حضرت از تفسير وليجه پرسيدم كه خدا مىفرمايد (۱۵ سوره توبه): «و نگرفتند در برابر خدا و نه رسولش و نه مؤمنان پشتيبانى» و در دل خود گفتم: ولى در نامه نوشته بودم كه مقصود از مؤمنين در اينجا كيانند؟ جواب برگشت كه: مقصود از وليجه: كسى است كه او را در برابر امام بر حق علم مىكنند و پيشوا مىسازند و با خود گفتى كه مؤمنين كدامند در اينجا؟ مؤمنين همان امامان بر حق هستند كه از طرف خدا به مردم سند امان مىدهند و خدا امان آنها را امضاء مىكند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۳۰
سفيان بن محمد ضبعى گويد: بامام حسن عسكرى عليه السلام نامه نوشتم و از آن حضرت راجع به وليجه پرسيدم، كه در قول خداى تعالى است: «جز خدا و پيغمبر و مؤمنين وليجهئى نگرفتند- ۱۵ سوره ۹-» و بدون آنكه در نامه بنويسم، پيش خود فكر ميكردم كه آيا مقصود از مؤمنين در اين آيه كيانند؟ جواب آمد كه: وليجه كسى است غير از امام بحق كه بجاى او منصوب مىشود و در خاطرت گذشت كه آيا مؤمنين در اين آيه كيانند؟ ايشان ائمه بر حق هستند كه از خدا براى مردم امان ميگيرند و خدا هم امان آنها را اجازه ميكند (چنانچه ايشان بهشت را با شرايطى براى مردمى ضمانت كردهاند، خداى تعالى هم ضمانت ايشان را امضا ميفرمايد).
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۷۳۵
على بن محمد و محمد بن ابى عبداللَّه روايت كردهاند، از اسحاق بن محمد نخعى كه گفت: حديث كرد مرا سفيان بن محمد ضُبَعى و گفت: به امام حسن عسكرى عليه السلام نوشتم و او را سؤال كردم از وليجه، و آن قول خداى تعالى است كه فرموده: «وَ لَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً» «۱»، و در دل خود گفتم نه آنكه در نامه نوشتم كه: مؤمنان را در اينجا كه مىبينى؟ و مراد از آن، كيانند؟ پس جواب برگشت كه: «وليجه، آن كسى است كه مردم او را بر پا مىكنند از براى امر امامت، غير از ولىّ امر، و آنكه در حقيقت و نفس الأمر، اين منصب را داشته باشد. و نفس تو در باب مؤمنان با تو سخن گفت كه: ايشان در اين موضع كيانند؟ ايشان امامانى هستند كه پناه و زنهار مىدهند بر خدا و خدا زنهار و امان ايشان را اجازه مىكند و قبول مىفرمايد». __________________________________________________
(۱). توبه، ۱۶.